Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ανοιξούλα (1958-'Παιδικό Συρταράκι’)

Πόσ’ όμορφ’ είν’ η άνοιξη
οι κάμποι λουλουδίζουν
κυττάζω με κατάνυξη
το πώς πανηγυρίζουν

Ώ, πόσο χαίρομαι κι’ εγώ
τής άνοιξης τα κάλλη
πόσο το σύμπαν αγαπώ
χαρά έχω μεγάλη

Δεν κλαίνε πιά τα μάτια μου
δεν κλαίει μου η καρδιά
στής σκέψης τα παλάτια μου
θρονιάζει η χαρά

Περάσανε τα θλιβερά
… και γύρω, πάλι μουσική
ας πάμε για Πρωτομαγιά
όλοι μαζί στην εξοχή. -

Προβολές: 47

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 20:02: Υπεροχο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 21:55: Πολύ όμορφο!!!
Την καλησπέρα μου

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 23:47: Δεν κλαίνε πιά τα μάτια μου
δεν κλαίει μου η καρδιά
στής σκέψης τα παλάτια μου
θρονιάζει η χαρά

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ....ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ..

Σχόλιο από τον/την Charis στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 23:53: Βαγγέλη, σ' ευχαριστώ που επισκέφθηκες το ιστολόγιό μου και μου έγραψες σχόλιο. Θα τα λέμε.