ΠΟΣΟ ΓΕΛΑΣΤΗΚΑ

[zissakos pavlos]

Προσπαθώντας να βρώ στο σκοτάδι

ποιό τραγούυδι απόψε να πω

Βρίσκω εσένα που χρόνια σε ψάχνω

μη μπορώντας ποτέ να σε βρώ

Προχωράμε γελώντας και πάμε

σ΄ενα στέκι που βρέθηκε εδώ

Οπτασία σκεφτόμουνα θα΄ναι

η ένα όνειρο φανταστικό

Κι ενώ καθίσαμε και λίγο τα είπαμε

το βλέμμα σου πιάνω το πονηρό

Πόσο γελάστηκα κι ένιωσα ασχημα

σεν είδα να΄ρχεται ο νεαρός

Εξαπατήθηκα μα δεν τ΄αρνήθηκα

φταίχτης για όλα πως είμαι εγώ

Μόνος μου σκέφτηκα πως παραφέρθηκα

μες απ΄το πάθος μου πως να το δώ

Παίρνω δυνάμεις και βγαίνω στους δρόμους

σφυρίζω στη νύχτα και τραγουδώ

Μια λάμψη ελπίδας μου διώχνει τον πόνο

σε κάποιο απ΄τα βράδια ισως την βρώ