ΣΕ ΜΙΑ ΛΑΚΚΑ ΓΙΑ ΤΖΑΚΟΥΖΙ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Με το δισάκι μου στον ώμο
τα παλιά τ’ αφήνω πίσω
απ΄ το νου μου θα τα σβήσω
να μην μου προκαλούνε πόνο.

Στο μεγάλο μου σεργιάνι
τα μπαγκάζια δεν θα πάρω
δίχως ουσίες που γουστάρω
ελεεινό φρικιό κι αλάνι.

Χαράδρες θα περνώ,μπουγάζια
θα ξεσπάνε στα γεράκια
σε κορφές με τα «χαράκια».
με τ’ άνεμου τ’ άγρια νάζια.

Με την ψυχή λευτερωμένη
και καρδιά από γρανίτη
μια σπηλιά θα κάνω σπίτι
με το Θεό μου φιλιωμένοι.

Κι ο ντουνιάς στις πολιτείες
δεν με νοιάζει κι εάν σκούζει
σε μια λάκκα για τζακούζι
θα ξεβρομίζω από αμαρτίες.