Η... Πυγολαμπίδα.!

[Nefeli riga]

Nefeli Riga 4 Ιουλίου 2017 · ,! .Η... Πυγολαμπίδα.! Μαθήτρια του δημοτικού ήμουν , ξένοιαστη, πολύ λίγα ήξερα απο την ζωή και οσο για βάσανα απολύτως τίποτε, κάτι σαν άγνωστη λέξη για μένα. Όταν ακούω ή διαβάζω για πυγολαμπίδες, πάντα μου έρχεται στο νου η μικρή τρυφερή ιστορία που συνέβη τότε, εκείνα ..τα χρόνια. Απλά γραμμένη χωρίς μεικαπ..(δεν το συνηθίζω) Και Ξέρω,  πως είμαι έξω από το πνεύμα των ημερών .  Δεν γράφω πια, έγραφα, έγραφα τωρα δεν μου βγαίνει Αυτές οι μέρες μου φέρνουν περισσότερη θλίψη .. ----- Μου άρεσαν αυτά τα μικρά φωτισμένα ζωύφια να τα βλέπω στην βρεγμένη πρασινάδα, στις γωνίες του κήπου , στα καταγής αγριολούλουδα να κουνιόνται και να νομίζεις οτι αναβοσβήνουν. Καθόμουν και τα κοίταζα, τα χάζευα.! Κάποια στιγμή σκέφτηκα να πιάσω ενα, και πάνω στην χαρά μου το έσφιξα αθελα στο χερι κατα λάθος και το εύθραυστο έντομο διαλύθηκε, φυσικά αυτο δεν το ηξερα, φοβήθηκα, τρόμαξα με αυτό πολύ. Σκουπισα το χερι μου από την υγρασία που άφησε το λεπτό διάφανο σώμα του, και ορκίστηκα να τα κοιτάζω μονο, και να μην θελήσω να ξαναπιάσω κανένα πια..\ Δεν εχουν αντοχή , και ειναι τοσο όμορφα .!! Ενα στολιδι της αφέγγαρης νύχτας πάνω στα δροσερά χορτάρια..υγρά διαμαντάκια τα έλεγα!!. Από τότε τα βράδια περπατούσα και τα κοίταζα μονο,, ωρα πολλή.. Τα θαύμαζα,! Φεγγοβολούσαν περισσότερο τα ήσυχα σκοτεινά βράδια, άντε και με λίγο ψιλοβρόχι δεν βγαίνουν πάντα..χαιρόμουν να τα βλέπω, θαύμαζα τα λεπτά φωτισμένα κορμάκια τους, ποτέ δεν τα είδα μερα., δεν φαίνονται.. Πέρασε από τοτε αρκετα μεγάλο διάστημα. ................. Και μια παρόμοια βραδιά βγήκα να τα χαζέψω περπατώντας στα πρασινισμένα δρομάκια του κήπου μου, τα είδα στις άκρες να λαμπυρίζουν. Απο απέναντι στο δρόμο ερχόταν ι μια παρέα κοριτσιών και αγοριών, ανάκατης ηλικίας.. Και τοτε, χωρις να θυμηθώ την υπόσχεση που έδωσα κάποτε στον εαυτον μου, πηρα μια πυγολαμπίδα και απερίσκεπτα την τοποθέτησα στο σακάκι του πιο μεγαλύτερου αγοριού. Ολη η παρέα γελούσε, Το αγορι με το......παράσημο τα έχασε, δεν μίλησε, έδειξε οτι τον στενοχώρησε η κίνησή μου, και έμεινε να κοιτάζει σκεφτικός και το βλέμμα μακριά, φάνηκε πως κάτι θυμήθηκε.... Όλοι τον ρωτήσαμε γιατί, τι έγινε, ένιωθα άσχημα, ζήτησα συγγνώμη αλλά χωρίς να ξέρω τι κακό είχα κάνει.. Αυτός κοιτούσε μια εμένα και μια την πυγολαμπίδα πάνω του.. Τι έκανα επιτέλους του φώναξα . Έκανες ο,τι έκανε κάποτε το πρώτο κορίτσι που αγάπησα. Έκανες την ίδια κίνηση μια τετοια βραδιά,και έχεις και το ιδιο όνομα. Περάσαμε τότε μια όμορφη βραδιά είπε..αλλα δεν ξανα συναντηθήκαμε, σε ραντευου μας, δυστυχώς.. Το κορίτσι που ηταν και το πρώτο καρδιοχτύπι μου την άλλη μερα εισήχθη στο Νοσοκομείο επειγόντως και μετα ενα μήνα έφυγε για πάντα...(.είπαν η καρδιά της.) Την επισκεπτόμουν συχνά καθόμουν δίπλα στην πολυθρόνα της,για πολλές μέρες.. Καταλαβες τωρα τι μου θύμισες;.. Όλοι τα χάσαμε, βουβοί ,μιλιά, και για μενα ;;πέρασαν πολλά χρόνια για να το ξεχάσω, φοβόμουν μήπως ....αλλά υπάρχω ακόμα. Ο νεαρός ειναι πια διαπρεπής δικηγόρος και οικογενειάρχης. Δεν τον ειδα παρά μόνο δυο φορές από τότε. Τον ρώτησα κοιτώντας, Ναι είπε, ακόμα θυμάμαι εκείνο το κορίτσι και ο,τι τότε μου συνέβη.. Μα και να θέλεις τέτοιες ιστορίες δεν ξεχνιούνται, ριζώνουν στα θεμέλια της ψυχής και αναδύονται σε παρόμοιες στιγμές, όπως εκείνο το βράδυ. Νεφέλη.Ρήγα. 4/7/2017 Νεφέλη.Ρήγα. 4/7/2017

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

ΤΗΝ  ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ  Νεφέλη ! . . .

[ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΜΠΙΔΑΡΑΣ]

Αχ ! Νεφέλη μου, αυτές οι συλλογιστικές σου φιλοσοφικές ανθρώπινες περισπάσεις και οι ευλογημένες εκστάσεις 

της αγιασμένης ευαισθησίας σου, ποίον μεγαλόπρεπον και μεγαλόδωρον άρωμα και αναφυουμένου πλάσης χρώμα 

αναδεικνύουνε ! ! !

[Nefeli riga]

Ευχαριστώ  Πέτρο μου  για τα όμορφα λόγια σου

και εσενα Κωνσταντίνε μου, σας ευχαριστώ και τους δυο πάρα πολυ.

Καλό Πάσχα με υγεία.