ΡΗΓΙΣΣΑ ΜΟΥ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Κάθε νύχτα που γυρνώ την πλάτη

άδειο δίπλα μου το μαξιλάρι

και δεν με χωράει το κρεβάτι

επειδή τους δρόμους έχεις πάρει.

Με λαχτάρα ψηλαφώ το στρώμα

μην τυχόν και νοιώσω την αφή σου

και το φλογισμένο σου το στόμα

πού’ ναι η Εδέμ του παραδείσου.

Ρήγισσά μου πίσω έλα,

πριν να κάνω καμιά τρέλα,

να μην είναι κρύα κι άδεια

τα μοναχικά μου βράδια

στο βαρύ μου το χιονιά.

Σ’ έχω στο μυαλό μου βδέλλα

και για μένα χαμογέλα,

στο μαρτύριο του πόνου

για να σ’ έχω φάρμακό μου

κι ήλιο μου στη σκοτεινιά.

Ξαγρυπνώ με την ανάμνησή σου

και δεν κλείνουνε τα βλέφαρά μου

τραύμα μου βαθύ η έλλειψή σου

μού’ χει ψαλιδίσει τα φτερά μου.

Το τσιγάρο στα χλωμά μου χείλη

με καπνό γεμίζει το ταβάνι

και πονώ γιατί σαν το γιοφύλλι

μ’ έχει το σαράκι σου μαράνει.

Ρήγισσά μου πίσω έλα,

πριν να κάνω καμιά τρέλα,

να μην είναι κρύα κι άδεια

τα μοναχικά μου βράδια

στο βαρύ μου το χιονιά.

Σ’ έχω στο μυαλό μου βδέλλα

και για μένα χαμογέλα,

στο μαρτύριο του πόνου

για να σ’ έχω φάρμακό μου

κι ήλιο μου στη σκοτεινιά.