ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

[Βασιλεία Τσάκλη]

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

 
Σε γύρεψαν στο χώμα

εκεί που μαργαρίτες ανθούν

σε ερήμους χρυσές που καλούν

για μια ανάσα , ενα σώμα.

 

Θύμα της ιστορίας ήσουν εσύ

αθώα ψυχή σαν πρωινού

άστρο γλυκό αυγεριμού

δεν βρέθηκε για σένα ταφή.

 

Μ'αίμα θάφτηκε φεγγάρι λαμπρό

από χέρια εχθρού σκληρού

σε σκοτάδι βαθύ πηγαδιού

ανώνυμο θυμίζει αερικό.

 

Λουλούδι δεν έχει τόπο να σταθεί

απ' του πολέμου την άσβεστη μανία

τόσες καρδιές ζουν την αγωνία

μια γωνιά για κείνο να φανεί.

 

Συγκίνηση κυλά από τον χάρτη

φορές που φίλοι σε μνημονούν

ηρωικό σπίτι για σε αγρυπνούν

κάθε γη , ειρήνης κομμάτι.

 

Στο χθες ακούμπησε ο θρήνος

οι ψυχές αμήχανα κοιτούν

σαν φθάσει το βόλι φυλλοροούν

στο σήμερα ζει ένδοξος ύμνος.

 

Όπου κι αν είσαι

σε ερείπια λαθών

σε σκέψεις εξουσίας , παθών

μια θάλασσα αγάπης θα ηγείσαι

 

Κι αν ποτέ το φως δεν δεις

κάθε χτύπος καρδιάς , μνήμα

κάθε αυγή και ένα βήμα

εικόνα και βλέμμα ψυχής ζωντανής.

 

Στεφάνι θ' αφήσω καταγής

για να αισθανθώ μέρος χαράς

γιατί παγκόσμια ταμπέλα κρατάς

πάνω στον αγώνα κάθε φυλής.

 

 

 

[Παντελής]

όπως ταιριάζει σε ποιήτρια ανθρωπιά.