ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ

[Αλέξανδρος Ευαγγέλου]

Δεν ξέρω πώς να σου το πω και να με συγχωρήσεις
Τα λόγια μου μη φοβηθεις μην με παρεξηγήσεις
Μα σαν περνώ και σε κοιτώ Λιγωνεται η καρδιά μου
Τα χείλη μου ξεραίνονται και κόβεται η μιλιά μου

Έχεις χαμόγελο γλυκό γλυκιά και η ματιά σου
Ολοδροσα τα χείλη σου και μέλι η λαλιά σου
Να 'ξερα μόνο που κρατάς κρυμμένο το κλειδί σου
Να 'ρθω κρυφά και να το βρω να μπω μες την αυλή σου

Σου στέλνω γράμμα και γραφή και τρέμει η καρδιά μου
Στα λόγια αυτά που θα σου πω μη φύγεις μακριά μου
Αν θέλεις γράφω Μα μπορείς και να μου πεις να φύγω
Μα άσε με να σε χαρώ να σ' αγαπάω λίγο

Μα μόλις απ τα χείλια μου το σ' αγαπάω βγήκε
Ποτάμι που ξεχείλισε και σήκωσε ότι βρήκε
Κλαράκι έγινα κι εγώ στο διάβα του με σερνει
Αφηνομαι στου έρωτα τη δίνη να με παίρνει

[Ντζούνης Κωνσταντίνος]

Πάρα πολύ ωραίο!

[Παντελής]

έτσι χρειάζεται να έχει η αγάπη τρυφερότητα.

[Stauroula Chronopoulou]

********************************************************************

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟς , ΚΑΛΛΩς ΜΑς ΣΤΙΧΟΡΙΣΕς

ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΜΑς ΓΩΝΙΑ ; ))

κέρασμα αγέρινο ! ! !

https://www.youtube.com/watch?v=P1LvAf-WRRI

ΛΑΜΠΕΡΕς ΓΙΑΣΕΜΟΚΑΛΛΗΣΠΕΡΕς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

*******************************************************************************

[Κωνσταντίνος Καλλιγέρης]

Πάρα  πολύ  ωραίο !!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!