ΣΚΕΨΕΙΣ ΒΡΑΔΥΝΕΣ

[Ιωαννης]

έξω το κρύο ξορκίζει το έρημο τοπίο

και ακούστηκε ο πρώτος δίποδος λυγμός

 

πιο κάτω σκοτάδι εγένετο

και το κακό όλοι νομίζαμε ότι κοιμόταν

στους ταραγμένους δρόμους

 

αλλά ήταν πλέον πολύ αργά.

και εγώ πάλι προσπαθώ

να ξεδιπλώσω μάταια

τα μυστικά ενός άστατου νεανικού

πάθους

 

θραύσματα σκέψεων

χωρίς την αρμόζουσα συνοχή και

μελέτη ματαιότητας

 

ιδιαίτερα αφελής βλέπεις

που αρέσκεται σε αδύναμα στιχάκια

που στέκουν σιωπηλά

και δεν θα διαβαστούν ποτέ

 

σαν να μεγάλωσαν σε ξένα χέρια.

σαν να έτρεχαν σε τρένα σιωπηλά

που δεν ταξίδεψαν μαζί ποτέ σε ξένο χώμα

βλέπεις η θλίψη δεν κουβεντιάζεται

 γλυκύτερα

 

καμμιά φορά μονάχα με καλούν τις νύχτες

στα υγρά τζαμιά μιας χειμωνιάτικης βιτρίνας

που της αρέσουν τα σύντομα περάσματα

 του έρωτα

ιδεατή ατμόσφαιρα λοιπόν ,

η πεισματάρα έσχατη πικρία

 και σιωπές αγαπημένες

που συχνά ξεφεύγουν βιαστικά

μην τις προλάβει η ζωή να τις αλλάξει

 

πέρασαν χρόνια και έξω τα κρύα πρωινά

έγειραν πάνω στους άδειους δρόμους

νύχτα ατελεύτητος

χωρίς  λέξεις μεγάλης αντοχής

σιωπή, μοναξιά, συντροφιά

πως αλλάζει η ψυχή του ανθρώπου

 

δεν παραπονιέμαι πια

γι’ αυτό με συνηθίσατε στους δρόμους

να κρατώ εάν στεφάνι αγκαλιά

και ένα μικρό λυχνάρι που έσβησε από καιρό

[Παντελής]

https://youtu.be/cHPcu-VeQmQ

μπορεί το τραγούδι να φαίνεται παράταιρω,

αυτό όμως σκέφτηκα διαβάζοντας σε,

λυπάμαι να βλέπω να θεριεύει στις μέρες μας πάλι

ο φασισμός, ίσως να έχουνε πλάνη χωρίς κακή πρόθεση,

οι εργαζόμενοι συνάνθρωποι μου και δεν θα βάψω τα χέρια μου

με αδελφικό αίμα.

[Ιωαννης]

προσπαθησα, μαλλον χωρις επιτυχια, να εκφρασω
πολύτιμα συναισθήματα με αφορμη μια επιφανειακη
αρνηση συναισθημάτων και τιποτα άλλο..

συγχωρηστε με για την αδυναμια