Ινγκμαρ μπέργκμαν Φάννυ και Αλέξανδρος ( από το κινηματογραφικό έργο 1983) Απλοϊκές σκέψεις

[Ιωαννης]

ψάχνοντας την καλλίτερη μετάφραση

Ομιλία σε δείπνο (λίγο πριν το τέλος του έργου )

αγαπητοί μου φίλοι είμαι πολύ συγκινημένος
οι σκέψεις μου είναι απλές και ίσως πολλοί τις περιφρονούν,
αλλά θα είμαι σύντομος

εμείς οι Εγκνταλ (επίθετο της οικογένειας) δεν γεννηθήκαμε για να
κατανοήσουμε τον κόσμο
δεν είμαστε εξοπλισμένοι με κάτι τέτοιο

ας αγνοήσουμε τα μεγάλα και ας ασχοληθούμε με τα μικρά
ας ασχοληθούμε με αυτά ας τα καλλιεργήσουμε στο έπακρο

ξαφνικά χτυπά ο θάνατος ,ανοίγει η άβυσσος
και η καταστροφή μαίνεται πάνω από το κεφάλι μας

τα ξέρουμε όλα αυτά ,αλλά ας μην τα σκεφτόμαστε
εμείς οι Εγκνταλ είμαστε καλοί στα τεχνάσματα
στερείστε τα από κάποιον και τότε θα τρελαθεί, θα χτυπά στα τυφλά

οι άνθρωποι πρέπει να είναι κατανοητοί- που να πάρει-
αλλιώς δεν μπορούμε να τους αγαπήσουμε η να τους κακολογήσουμε

ας αδράξουμε την πραγματικότητα ώστε να παραπονιόμαστε με καθαρή συνείδηση
για την μονοτονία της

ο κόσμος είναι ένα ανδρο ληστών και η νύχτα πέφτει
το κακό κυριεύει τον κόσμο σαν λυσσασμένο σκυλί
αυτό επηρεάζει εμάς και όλους τους άλλους
ας είμαστε λοιπόν ευτυχισμένοι στοργικοί γενναιόδωροι και καλοί
είναι λοιπόν θεμιτό και καθόλου επαίσχυντο να
να απολαμβάνουμε τα απλά πράγματα το καλό φαγητό ,το χαμόγελο
τα ανθισμένα δέντρα, το βαλς

(τα παραπάνω θεωρεί ότι ίσως είναι οι θλιβερές φλυαρίες ενός γέρου)

τέλος προτελευταίας πράξης:
αγγίζοντας ένα βρέφος της οικογένειας:
στα χέρια μου κρατώ μια πριγκίπισσα
κάτι το χειροπιαστό αλλά και ανυπολόγιστο συνάμα
μια μέρα θα διαψεύσει όσα είπα
θα βασιλεύσει όχι μόνο στον μικρό μας κόσμο ,αλλά και στα πάντα