Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μοντέρνα ποίηση…

Οι αυταπάτες, για το κάθε ένα από μας σύντομα τελειώνουν και, καθώς, στη διολίσθηση του χρόνου οι διαπιστώσεις ,για τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων είναι αναπόφευκτες η πρόσκαιρη διαφυγή …κάποιας, αυθόρμητης ηλικίας, σ’ ένα διάλειμμα παροξυσμού ξαφνικά, έρχεται αντιμέτωπη, με το αδιέξοδο της ουτοπίας ωστόσο…

Χαρείτε την ελάχιστη της ανεμελιάς παρένθεση απολαμβάνοντας, «στο κολοσσιαίο φωτοδρόμιο, γελαστής ημέρας» την αρματοφορία του ήλιου!
Αφεθείτε, στην γλυκύτατη ευωδιά, μιας άδολης, ερωτικής προδιάθεσης!
Γευτείτε, μέσα από το αθώο βλέμμα, μιας …ανυπεράσπιστης γέννησης την αγνότητα!
Χαρίστε, στην αληθινή συνύπαρξη, «επιτρέποντας την προσέγγιση, στην αληθινή φιλία» ποιοτικό ερέθισμα!
Επιτρέψτε, με την πραότητα της ευαισθησίας, «που αποδέχεται το λάθος» την επιείκεια, μιας συγγνώμης!
Κατανοήστε, με ευγένεια ψυχικής διάθεσης την ανεπάρκεια της αδύναμης
σκέψης!
Ελεήστε, με περίσσευμα κατανόησης, «προτού το άυλο, κυριαρχήσει, στο ανεπαρκές» την ανθρώπινη συμπεριφορά!