ΤΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εγώ, τ' ανεπανάληπτο
το πιο μακρύ ταξίδι
το 'κανα από μικρό παιδί
στης ρίμας το κυνήγι.

Τραγούδια αβέρτα σκάρωνα
κι ομοιοκαταληξίες,
διάβαινα κάμπους και βουνά
κι Ευρώπες κι Αυστραλίες,

τον κόσμο με τις άπειρες
γκρέμιζα αδικίες
κι απ' την αρχή τον έχτιζα
με φίνες μελωδίες.

Εγώ ποτέ μου στη ζωή
στα σοβαρά δεν πήρα
το νόμο και το δικαστή
το χρόνο και τη μοίρα.

Τραγούδια αβέρτα σκάρωνα
κι ομοιοκαταληξίες,
του Στίχου περνοδιάβαινα
τις αυτοκρατορίες,

έχτιζα πύργους και τζαμιά
κάστρα και κομητείες
κι έγραφα με την πέννα μου
ως τ' άπειρο ευθείες.

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Την καλημερα μου

[Στιχοπλάστης]

...........................
Καλά που μας παρέπεμψες 

προς το παλιό μας στέκι ...

Θα ήταν, νά, ωσάν εψές

πού 'πεφτε αστροπελέκι,

.

του στίχου, μ' όλη την καλή

των στιχουργών παρέα

κι εσένα Γιώργο κεφαλή

περνούσαμε ωραία ...

.

Παλιοί κι αξέχαστοι καιροί

φιλίες πού 'χουν μείνει

σαν ένα άσβεστο κερί

στης μνήμης τη γαλήνη ...

....................................

Μα τώρα και το ποί'μα σου

ήρθε να εκθειάσω

η ώρα για το βήμα σου

το πρώτο να σχολιάσω ...

.
Ήσουνα φίλε ποιητής

από γεννησιμιού σου

του στίχου ένας πειρατής

ταξιδευτής στο νού σου ...

.

Με τα στιχάκια σάρωνες

και δεν έχω απορίες

πως με τη ρίμα σκάρωνες

μυριοαυτοκρατορίες ...

.

Κι αν απ' τη Σπάρτη 'σαι μακρυά

στου Αμέρικα το Άστυ

στο στίχο, στην κατεργαριά

..μοιάζεις του Στιχοπλάστη !
...........................................

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Γεια σου στιχοπλαστη με τα ωραια σου!!!

[Nefeli riga]

Πω, πω, τι διαβασα .!!!!!!!

Διάβασα στίχους ξενιτιάς  απο τον Νικολακακο,

Και Στιχοπλαστη διαβασα που εγραψε από κάτω..

Γράφουν και οι δυο τους δυνατά

οι ρίμες τους; μαγεία

μα πετυχαίνουν πιο πολύ στην ομοιοκαταληξία..

!!!!!

Είσαστε  και οι δυο, αγαπημένοι  ποιητές, δυνατοί, και δεν σχολιάζεστε εύκολα.!!!Να είστε καλά..

[Stauroula Chronopoulou]

https://www.youtube.com/watch?v=RqzS2zsXq_Y

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο.
Ηξερα πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορώ ν' αρθρώσω την τάξη του σ' 'ενα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θα βάλω σ' ευθείες το φως.

Ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος~
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα~
Άλμπουμ: το αστέρι κι η ευχή ~
Επεξεργασία βίντεο: Αρωμα Ψυχής ~

ΣΤΑ ΕΥΜΟΡΦΑ ΜΑΚΡΥΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

ΤΟ ΛΟΙΠΟ ΚΕ ΓΙΩΡΓΗς

ΕΝΑΥΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟΝ

ΠΟΝΗΜΑ ΨΥΧΗς .& _

ΝΑ ΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΛΑ

ΚΕΙΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑ ΠΟΥ

ΣΤΙΧΟΨΥΧΑΝΑΖΑΙΝΕΤΕ ! ! !

ΛΑΜΠΕΡΕς ΣΤΙΧΟΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΕς

ΓΙΑΣΕΜΟΚΑΛΛΗΣΠΕΡΕς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς !!!

* Λ Α Μ Ψ Η *

[Παντελής]

διάβασα δεν είναι φίλος μόνο όποιος σου συμπαραστέκεται στις δύσκολες ώρες,

αλλά κι όποιος καμαρώνει για την χαρά σου και το βρίσκω όμορφο να στο γράψω.

καλό Σαββατοκύριακο φίλε Γιώργο!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

εξαίρετο