βγήκα να βρω νια θάλασσα

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

Βγήκα να βρω νια θάλασσα

                                                      γλυκάδα μελωδία

στη μουσική του αγεριού

                                          ο γιαλός να τραγουδήσει

τις χορδές μου απαλά ν’ αγγίξει

                                               μη μ’ άγουροξυπνήσει         

με τη σιγουριά σου κύμα          

                                       ακάματο να με μπολιάσεις 

το ξωπόρτι να διαβώ

                                 να πασπατέψω τη γητειά της.

 

 

 

Βγήκα στη ταραχή να βρω

                                                νια θάλασσα γαλήνια

στη σιγαλιά του δειλινού να λουστώ

                                        στη ζωντάνια σου αλμύρα

μη τα μάτια μου ποτέ

                                       με αφρό πικρό δακρύσουν                                               

τα καράβια μου ανηολόγητα

                                                ποτέ μην αρμενίσουν                          

οι ήλιοι κύκνοι της το άσμα μου

                                                   άωρα μη λαλήσουν.

 

 

 

Βγήκα να βρω νια Θάλασσα                             

                                           της ομορφιάς ορχήστρα

με τα δελφίνια όνειρα

                                     να λικνιστώ πάνω στο κύμα

τον αρματωμένο Έρωτα    

                                         με χορό να προϋπαντήσω

η μυθική γοργόνα σου

                                        κρασί φιλί να με τρατάρει

με όρους θάλασσας να λιμπιστώ

                                                   τη μέθη σου Αγάπη.                            

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βγήκα να βρω νια Θάλασσα

                                                 γνώριμη μπροστιάρα                                                                                                

δίχως στηθόδεσμα σφικτά      

                                                   να χει ορμή το γάλα                                                   

δίχως σκοτάδι φερετζέ                     

                                        να μη τρομάζουν τ’ άστρα  

δίχως στη φοβική σαγιά                     

                                               άχαρα σουλουπωμένη

μα να χει τον Ήλιο πέπλο της

                                             το φως του επανωφόρι.                          

 

 

 

Σάλπαρα να βρω νια Θάλασσα

                                               αρχόντισσα  Παλλάδα             

 με νεότευκτο καράβι Πάραλο

                                 απόντιστο σκαρί καπεταναίος

στα πανιά  ο αρχέγονος άνεμος

                              του Μίνωα ταύρος δαμασμένος

να βρω της ιερής πηγής

                                        τον δυσπρόσιτο κρυψώνα              

τον ύμνο σας Μούσες

                                 ν’ ακούσω ξανά στον Ελικώνα.                                                 

                                                                                                                          

 

 

 

[Παντελής]

ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ!!!

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

από τα παλιά τα νέα, πρέπει να βρούμε τη νιά Ελλάδα