Ματωμένη Γαλότσα...

[Σμαράγδα Βογιατζόγλου]

Σκόρπια τα ίχνη στο πέρασμα σου…
σκόρπια σελήνη στο γέρασμα σου…
και συ κοιτάς!
Σκέψεις στο διάβα που περιμένουν…
σκέψεις με λέξεις που σε προσμένουν…
μα δεν μιλάς!
Πικρές εικόνες που φανερώνουν…
πικρές αλήθειες που φαρμακώνουν…
και συ κρατάς!
Λίγα σημάδια που ζωγραφίζουν…
λίγα ταξίδια να σε ψειρίζουν…
μα δεν τολμάς!
Στόχους με όνειρα να αγγίξεις
στόχους που θέλεις να τηρήσεις
και συ πετάς!
Μαύρη γαλότσα που σε λαβώνει…
μαύρη σκιά και σε ματώνει…
μα δεν πονάς!
Μ’ άσπρο καπνό διώχνεις τα πάντα…
μ’ άσπρο… που γίνεται ρημάδια…
και συ κρατάς!
Ένα τσιγάρο που αργοπίνει…
ένα σκαλί που ο νους σου δίνει…
μα δεν πατάς!
Πάνω σε εκείνα που μέσα σου ανθίζουν
πάνω σε χώμα μοσχομυρίζουν…
και συ χαλάς!
Βράδια αξημέρωτα που ψάχνεις…
βράδια το τέρμα σου το φτάνεις …
μα δεν νικάς!

2,17

[Χρήστος Σκανδάμης]

Ωραίο!!!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Παντελής]

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑ!!!