Το μαύρο σώμα

[Λόλα Αναγνωστάκη]

Κάτι ροζ και γαλάζιες ακτίνες έχουν διοχετευτεί στο δωμάτιο. 

Καμία ορατή πηγή δεν υπάρχει, κανείς δεν ξέρει από που προέρχονται.

Αισθησιακή, αρρωστημένη ατμόσφαιρα απλώνεται

και μια θύμηση εμποτισμένη με παιδική αθωότητα ενεργοποιείται για να παραλύσει,

καθώς στο σκοτεινό δωμάτιο χρώματα που διαχωρίζουν το φύλο του νεογνού αμαυρώνονται.

Το γυναικείο κορμί εμφανίζεται κινούμενο νωχελικά πλησιάζοντας μια φιγούρα που βαριανασαίνει.

Το γυναικείο χέρι απλώνεται πάνω της με έναν ασυγκράτητο ερωτισμό

και διοχετεύεται ένας γλυκερός γεμάτος αψάδα ήχος στο δωμάτιο.

Η φιγούρα αποκτά υπόσταση καθώς μια γαλάζια ακτίνα την φωτίζει.

Σαν μαριονέτα εγκαταλελειμενη παραδίδεται στα λεπτά δάχτυλα

που ψάχνουν μανιωδώς ένα νόημα στην ανυπαρξία του κορμιού που τα φέρει.

Ένα στιβαρό αντρικό χέρι χαράζει έναν δρόμο σε εκείνο το κορμί γνώριμο,επισφαλή και εφήμερο.

Πύρινη λάβα ξεχύνεται στο δωμάτιο γλύφοντας τα δυο κορμιά,

λιώνοντας απαλά τα μέλη τους και δημιουργώντας μια μονάχα ουσία,

μια αδιάσπαστη ένωση που βρίσκει για λίγο την ζωή

και με βαθιές αχόρταγες ανάσες προσπαθεί να την κάνει δική της.

Το αρσενικό στοιχείο κατακεραυνοβολείται καθώς γεύεται την απουσία

και η μαύρη μαγεία εισχωρεί στα ενδότερα με μια χειμαρρώδη ορμή

που κάνει την καρδία του να σταματά.

Όταν η πράξη τελειώνει τα σώματα διαχωρίζονται και πάλι με την φύση τούς πιο διακριτή από ποτέ.

Εκεί που έφτασε το σκοτάδι φύτρωσε τώρα η αβεβαιότητα και ο φόβος

και το αρρενωπό σώμα κουλουριάστηκε στο στήθος που φάνταζε πλέον μητρικό.

Ωσάν επιβεβαίωση όμως του φόβου ελλείψει στοργικότητας

η γυναικά αποτραβιέται χαρίζοντας στον έρωτα το σαρκικό του πέπλο.

http://www.youtube.com/watch?v=uwqsh9IACyQ

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!