Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

με πολιορκούν τα σύννεφα που στα γόνατα κρύβεις

Μικρό πουλί μελωδίας λεπτό αγριοκάλαμο
Με πολιορκούν τα σύννεφα
Που στα γόνατα κρύβεις
Όταν βγαίνεις νικητής
Απ' την ξόβεργα
Και του αγέρα το σεντόνι
Στα δυο διαρρηγνύεις
Είναι που υπάρχω πάνω στου κόσμου
Την αιθέρια κορδέλα σαν στολίδι γιορτής!

Μικρό πουλί χνουδάκι τρελό του Έρωτα
Σπαταλώ τις χάντρες των ματιών μου
Να σε βλέπω να σπαθίζεις τα σύννεφα
Με λεπτά της πνοής ποδαράκια
Βαμβάκι να παίρνεις στιλπνό
Τις πληγές να φροντίζεις σιωπώντας
Μη και κακοφορμίσει της καρδιάς
Ο αιμάτινος κλώνος σαν απρόοπτα έρθουν τα πάθη της Άνοιξης!

Μικρό πουλί φιλντισένιο της αυγής κελύφι
Σε αριθμητήριο σχολικό καταμετρώ
Και στα δάκτυλα αθροίζω
Τις γλυκές που μου έταξες ώρες
Κι ας μην ήρθες ποτέ σου κοντά μου
Μες τις φλέβες κυλάς
Ποταμός και με πίνεις
Ανεμόσκαλα τα φτερά να με σώσεις σκαρώνεις
Πριν βουλιάξω και μπω μες τη μέθη της καινούργιας Σελήνης!

Μικρό πουλί μαγιολούλουδο μωβ μες τη κρήνη
Στο λαιμό σου προστρέχω
Φυλαχτό να κρεμάσω διπλό
Την πικρή μου ορφάνια
Να βαφτίσω το χέρι μου θέλω
Στων νυχιών σου το διάφανο τέμπλο
Νικητής τροπαιούχος να μπω
Στον ναό σου ικέτης πιστός με το γράμμα στον ώμο!

Μικρό πουλί του αχάτη κρουστό περιλαίμιο
Τραγουδώ των ματιών σου
Την υγρή γεωγραφία
Σε πελάγη σε ψάχνω
Και στα μήκη του κόσμου
Μοναχό να σε βρω δίχως ταίρι
Τα άσπρα στέφανα λεμονιάς να σου φέρω
Κι αρώματα μύρια της μικρής μου Φοινίκης
Βασιλιά κι ουρανό να σε κάνω στης ψυχής μου τα Άγια βάθη!

Μικρό πουλί μελωδίας λεπτό αγριοκάλαμο
Με πολιορκούν τα σύννεφα
Που στα γόνατα κρύβεις
Όταν βγαίνεις νικητής
Απ' την ξόβεργα
Και του αγέρα το σεντόνι
Στα δυο διαρρηγνύεις
Είναι που υπάρχω πάνω στου κόσμου
Την αιθέρια κορδέλα σαν στολίδι γιορτής!