Μην, με διαψεύσεις.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Έχτισα τα όνειρα

πάνω, στα όσα είπες

όταν σαν την άνοιξη,  

στην ζωή μου, …μπήκες.
Σ’ άφησα στον κήπο μου

να μπεις  για, να διαλέξεις
τα άνθη, που καμάρωνα

μα, μην  με διαψεύσεις.

Στις  ελπίδες  έδωσα

φτερά, για να πετάξουν

στα ζεστά  τα χέρια σου

να τρέξουν, να κουρνιάσουν.

Δέχτηκα απ’ τα χείλη μου

την πίκρα, ν’ αφαιρέσεις

ηλιόλουστε Απρίλη μου

μα,  μην  με διαψεύσεις.

 

Κέντησα τους  όρκου σου

δικό μου μαξιλάρι,

γέρνοντας  ευλαβικά

για δική σου, χάρη.

 Στο βλέμμα σου τ’ ανάγλυφο

άφησα, να μου γνέψεις

φεγγάρι  Αυγουστιάτικο

μα, μην με διαψεύσεις.

 

Όλα, τα κατέγραψα

προσευχή, για σένα

έστω και, αν ήτανε

χιλιοειπωμένα.

Όμως,  σ’ εμπιστεύτηκα

και,  μην  επιτρέψεις,

να μαι,  κορμί δίχως  ψυχή

αν , θα με διαψεύσεις.

[Παντελής]

να το θέλει και το τυχερό σας φίλε Αρτέμη!!!!!!!!!!!!!!.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Μια σταθερή αξία στην στιχουργική ...... ειλικρινέστατη!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!