Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Αντρέας

ακινητος στεκομουν

εμπρος σου αμιλητος,

σε κοιτουσα,επιμονα

καμμια κινηση δεν εκανα

μονο η σκεψη ετρεχε

σε χρονους ευτυχισμενους

σε στιγμες χαρας

καμμια πνοη τωρα

κανενα χαμογελο

κανενας ψιθυρος

ολα εχουν σβηση

απο την πραγματικοτητα,

μονο η μνημη εχει μεινει,

να σε θυμαμε

να ακουω την φωνη σου στο μυαλο μου

να μου μιλας

να φωναζεις

να γελας

να ελπιζεις

ακινητος εμπρος σου

σαν πετρινο κορμι

στεκομουν

μα δεν μιλούσα

δεν μιλούσα

σε ενιωθα πια

πολυ μακρύα μου

Αντιο.......

Προβολές: 63

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 29 Ιούλιος 2013 στις 20:00: Αισθάνθηκα σαν να άκουγα άναν τραγουδιστή ράπερ να τραγουδά χωρίς ανάσα αυτούς τους στίχους. Υπέροχο .

Σχόλιο από τον/την ΠΑΥΛΙΝΑ στις 30 Ιούλιος 2013 στις 15:27: Θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη!!! Ομορφο!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 31 Ιούλιος 2013 στις 6:04: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Τσιανος Τακης στις 2 Αύγουστος 2013 στις 4:10: πολυ ωραιο και ο στιχος και το μηνυμα!!!

Σχόλιο από τον/την γιωργος ιακωβου στις 25 Σεπτέμβριος 2023 στις 12:08: το ποιημα ειναι για εναν αγαπημενο μου φιλο τον αντρεα που πεθανε ξαφνικα απο ανακοπη 47 ετων μονο