Της ψυχής μας το στέκι
Αρματωμενος βαρια στο δυτικο τειχος, καθως επεφτε το δειλινο στεκόμουν στην πολεμιστρα
σκληρη η μαχη του πρωινου, χιλιαδες νεκρων ψυχές απίστων μα και πιστών
κοιτωνταν στις πολεμιστρες και στις απεραντες πεδιαδες εμπρος στα τειχη της βασιλεουσας
ματωμένος ο θώρακας ο χάλκινος, το αιμα ζεστο σε παγωμενο μεταλλο κυλουσε
φωνες αλλαλαγμοι πονου, φοβου, και απελπισίας, σκορπουσαν χιλιαδες ματωμενα στοματα
αιμα ,καπνοι, λαφυρα και λιβανι σκορπισμενα παντου στον αερα στην γή
ενας ψαλμος απο την αγια σοφια θαρρω στα αυτια μου αδρα ακουω
δυναμη ΚΥΡΙΟΥ με κυριευει, καθως ατενιζω τις ματωμενες κοιλαδες
αίμα θαρρω ηταν και οχι το πορφυρον χρωμα της δύσεως του ηλίου
που ελαμπεν σε χιλιαδες σπαθιών και πανοπλιες
το σπαθι μου είχε πια χαση την χαλκινην οψιν του, κοκκινο πια ηταν απ' το αιμα
των απιστων, καθως ο ηλιος εδυεν πανω στην δυτικη πολεμιστρα
τον ΚΥΡΙΟΝ εξυμνουσα συγχωρεση για τις ψυχες που πηρα, ευλαβικα ζητουσα
με προσμονη στο χαραμα του πολεμου,και αλλες ανεμενα ψυχές απίστων στην κόλαση να στείλω
φωτιες, χιλιαδες πια αναμενες στην κοιλαδα ,ατμοσφαιρα πνιγηρη
θανατου οσμή ,τα παντα κυριευσε τις ψυχες μαραζωνε τις ελπιδες εσβηνε για ζωη
το χαραμα που θα ξημερωση ποιος γνωριζει τι θα απογινει η βασιλευουσα;
μα να θαρρω τον αυτοκρατορα αγερωχον διακρινω με την χρυσην του πανοπλια
λαμπωντας στις αντανακλασεις της φωτιας ,εμψυχωση στους ιερεις πολεμιστες να δινει
το σπαθι στο ματωμενο χερι του κρατωντας στο δυτικο τειχος ψηλα να το κραδενη
τον ΚΥΡΙΟ να υμνεί την δοξαν την αιωνια της βασιλευουσας
το χαραμα που θα ξημερωση ποιος γνωριζει τι θα απογινει η βασιλευουσα;
αίμα θαρρω ηταν και οχι το πορφυρον χρωμα της δύσεως του ηλίου.................!!!
Εξαιρετικο!!!
τον ΚΥΡΙΟ να υμνεί την δοξαν την αιωνια της βασιλευουσας
το χαραμα που θα ξημερωση ποιος γνωριζει τι θα απογινει η βασιλευουσα;
Πάρα Πολύ Καλό.. Θαυμάσιο.!!!!!!!!!!!!!!!!
Μα Ακόμη δεν ξημέρωσε., και περιμένει η Βασιλεύουσα Τον Κύριον υμνώντας, αναίμακτο ένα χάραμα την λύτρωση να βρει..
θα μου επιτρεψεις, κανοντας ενα αλμα στο χρονο,
να χρησιμοποιησω τα λογια σου για τη δικη μας συγχρονη άλωση.. .
Ατμοσφαιρα πνιγηρη, θανατου οσμή
τα παντα κυριευσε, τις ψυχες μαραζωνε, τις ελπιδες εσβηνε για ζωη.
Το χαραμα που θα ξημερωση ποιος γνωριζει τι θα απογινει η Ελλάδα...
Καλησπερα Γιωργο κι ευχαριστω πολυ για τον χρονο που αφιερωσες στη σελιδα μου!
Θα τα λεμε..
Το ποιημα σου εχει βαθος και ιστορια που παλινδρομει απο το τοτε στο σημερα.
Τωρα ποιος απο τους ...εξεχοντες θα δωση τετοια μαχη αυτο δεν το ξερω.
Σχόλιο
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά