Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Τη ζήση μου την ξόδεψα σε π'ήματα

Τη ζήση μου την ξόδεψα σε π'ήματα
σε στίχους και τραγούδια του καημού.
Ήμουν παιδί κατώτερου θεού,
βαρκούλα που παράδερνε στα κύματα.

Μα αυτή εντέλλει η μοίρα μου η παράξενη ,
πληγή, φωτιά και μπόρα και καρφί,
φίλος μού εστάθη, μάνα κι αδερφή,
κι οι ανθρώποι γύρω ολότελα πεντάξενοι.

Τη ζήση μου την ξόδεψα σε π'ήματα.
Τα π'ήματα παράδεισος κρυφός,
σταλάζουν στην ψυχή μου αιθέριο φως,
κινούν του βίου μου τα χρυσά τα νήματα...

Προβολές: 133

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 10 Απρίλιος 2013 στις 18:50: Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 10 Απρίλιος 2013 στις 19:01: Πρώτο !!!!!!

Σχόλιο από τον/την λεύτερος στις 10 Απρίλιος 2013 στις 22:49: Σπουδαίοι στίχοι, στέρεοι κι ευθύβολοι !

Υπέροχη δημιουργία !!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 10 Απρίλιος 2013 στις 23:08: πωπωπω

Άρχοντα δεν έχω λόγια!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 10 Απρίλιος 2013 στις 23:09: Τη ζήση μου την ξόδεψα σε π'ήματα.
Τα π'ήματα παράδεισος κρυφός,
σταλάζουν στην ψυχή μου αιθέριο φως,
κινούν του βίου μου τα χρυσά τα νήματα...

Χρυσά και τα ποιήματα!!!

Σχόλιο από τον/την Souzana Allifraggi στις 10 Απρίλιος 2013 στις 23:20: Κύριε Γιώργο, τη ζωή σας με τα ποιήματα και την ξοδέψατε αλλά και την τιμήσατε !

Πέρα όμως απ' αυτά, είστε παράδειγμα προς μίμηση, εσείς ένας Έλληνας της διασποράς στη μακρινή Αμερική,

να τιμάτε τη Γλώσσα μας γράφοντας τόσο όμορφους στίχους, πλημμυρισμένος από τόσες ξένες λαλιές κι ήχους...

Αποτελείτε, χωρίς υπερβολή, μια ζωντανή Ρωμέικη (έτσι, θαρρώ, το 'γραφε ο Μακρυγιάννης αυτό) νησίδα, εκεί στην άλλη άκρη της Γης.

Κάθε που γράφετε ένα σας ποίημα και σας διαβάζω εδώ στην Ελλάδα, νιώθω τη μοσκοβολιά των κυμάτων του Ατλαντικού ,το θρόισμα των υπεραιωνόβιων δέντρων των Απαλαχίων και την πέτρινη οσμή του δεκαπεντασύλλαβου, όλα μαζί σ' ένα αλλόκοτα όμορφο μείγμα....

Σας χαίρομαι, να είστε πάντα καλά κι έτσι ωραίος Έλληνας...!