" Το κλειδι της ψυχης "

[Μαρω Μ.]

                         

                          "Το κλειδί της ψυχής"

                       

                      Της νύχτας τα αγκάθια 

                      στα στήθια μου χωμένα. 

                     Του παρελθόντος οι στιγμές 

                     στις μνήμες χαραγμένα.

                   Αντίκρισα προχτές μια ηλιαχτίδα ήλιου

                  και άγγιζε θερμά κάτι στην ψυχή μου.

                 Ένα παράθυρο άνοιξε - μα δεν ήταν για μένα.

                Της ψυχής μου τα παράθυρα ήταν κλειδωμένα.

                 Μονάχα ένα κλειδί κατόρθωνε να ανοίξει 

                 της ψυχής τη τρέλα , μονομιάς να αφυπνίσει.

                Μα βρισκόταν εκείνο στα νύχια του  βυθού.

               Ακατόρθωτο λοιπόν ποτέ να το αγγίξεις,

               γιατί εμφανιζόσουν στη πέτρα του βωμού 

                                    Αδύνατο λοιπόν ποτέ σου να πετάξεις 

                                                                                                         

                                                                    Μάρω Μ. 

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!!

[NO]

Από τα πολύ ωραία ποιήματα. Αυτό που μπορεί να ανοίξει την κλειστή ψυχή πάντα λείπει ή πάντα βρίσκεται κάπου αλλού. Πάντα τελικά όμως, ή μήπως κάποιες φορές είναι τόσο δίπλα μας που σχεδόν μας αγγίζει, αλλά εμείς δεν το βλέπουμε; Καλή μου Μάρω, εσύ μάλλον όταν έγραψες τον παρόν ήσουν στην πρώτη περίπτωση και για αυτό μάλλον έγραψες τόσο ωραία αυτό που ήθελες να πεις. Υπέροχη!

[Πάρης Παπανικολάου]

Πάρα πολύ ωραίο!!!