Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ

Ματαιοδοξία

Μάτια μαύρα σαν έρεβος,
πυκνό σκοτάδι..
Με κοιτάς όπως οι λόγχες
που καρφώνουν ανελέητα το θύμα
Δεν έχεις όμως ζωή μέσα σου..
Γονατίζεις και εκλιπαρείς ειρωνικά
Θες να σου δώσω τη φλόγα μου.
Να αναστηθείς, να ζήσεις, να κάψεις..
Πόσο αίμα θα θυσιάσεις στη μαύρη τελετή σου;
Φεύγεις μακριά μου, χωρίς να κοιτάξεις πίσω
Φοβάσαι μη πετρώσεις και σε σπάσουν.
Αλλά εσύ δεν θα ραγίσεις καν…
Άνθρωπος χωρίς αγάπη δεν φθείρεται,
νιώθει μόνο την παγωμένη ψυχή του..
Ζει σαν κατακτητής του κόσμου..
Η φιλοδοξία στιγματίζει τη παρουσία σου,
εγώ όμως θέλω να γυρίσεις σε μένα..
Μαζί να πορευτούμε ήρεμα και αιώνια..
Δεν είσαι αυτός που θέλεις να δείχνεις..
Μπροστά στις αμαρτίες σου λυγίζει η κόλαση..
Ο παράδεισος εξαπολύει φωτιά..,
Στην αγκαλιά μου μαζεύεσαι τρυφερά
τρομάζεις για αυτά που θα έρθουν..
Δεν θα έχεις δύναμη πια..
Άσε τους εφιάλτες να φύγουν
Και πλησίασε στο λαμπερό φως
Όλα θα σβήσουν μονομιάς…
Μη με προδώσεις πάλι…γιατί
τότε θα σε διαλύσω εγώ,
σε χιλιάδες κομματάκια ματαιοδοξίας…