Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ούτε ο θάνατος θα μας χωρίσει....

Ξυπνάω και αυτό το πρωϊνό

μονάχος στο κρεβάτι

και η ψυχή μου ένα παλιό

και σκοτεινό στιχάκι.

Με την μορφή σου να είναι εκεί

τον νου μου να στοιχειώνει

και να μου λέει ''είμαι νεκρή''

και την καρδιά να λειώνει.

Δεν μπορώ την μορφή σου να ξεχάσω

την ψυχή, το μυαλό μου να ελέγξω

δεν μπορώ, στην ζωή να προχωρήσω

να σε βρώ, να σε νοιώσω θα ποθήσω.

Κλείνω την πόρτα της καρδιάς

και με κενό το βλέμα

μοιάζει η ζωή μου με βουνό

και όλα φαντάζουν ψέμα.

Στο τελος δεν θα αντισταθώ

και κάτω από την σελήνη

θα κάνω αυτό όπου ποθώ

και θα βρω την γαλήνη.

Δεν μπορώ την μορφή σου να ξεχάσω

Το φιλί, την την αγκαλιά σου να την χάσω

Δεν θέλω, στην ζωή άλλο να υπάρξω

Μια βουτιά στο κενό και θα σε φτάσω....

Προβολές: 166

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 15 Ιανουάριος 2013 στις 19:02: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Lazaro Ts στις 15 Ιανουάριος 2013 στις 19:17: Κλείνω την πόρτα της καρδιάς

και με κενό το βλέμα

μοιάζει η ζωή μου με βουνό

και όλα φαντάζουν ψέμα.....

ΥΠΕΡΟΧΟ!!!

Σχόλιο από τον/την ΤΥΨΕΙΣ στις 15 Ιανουάριος 2013 στις 20:26: πολύ ωραίο,κρύβει μεγάλες ευαισθησίες μέσα !!! συχαρητήρια !!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 16 Ιανουάριος 2013 στις 2:09: Όμορφο τραγούδι!!

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 16 Ιανουάριος 2013 στις 9:20: Κατάσταση απεγνωσμένη

με στίχους όμορφους γραμμένη.!!!!

Εξαιρετικό.!!!! Καλημέρα.

Σχόλιο από τον/την Giorgos Parginos στις 16 Ιανουάριος 2013 στις 10:35: Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια.... Να 'στε καλά....

Παυλίνα.... Καταλαβαίνεις τώρα τα σχόλια μου στα δικά σου ποιήματα αλλά και τον τρόπο σκέψης?

Κωνσταντίνα.... Πάντως αν μου έλεγαν να διαλέξω ποιο δύστιχο θα επέλεγες ως αγαπημένο σου από όλο το ποιήμα αυτό θα έλεγα....