Στου ουρανού τα πάρκα

[Ειρήνη]

Θα είν' απελευθέρωση ή μήπως καταδίκη όταν το πνεύμα κι η ψυχή χωρίσουν απ' το σώμα, μ' εκείνους που αγάπησες θα σπάσουν όλοι οι κρίκοι και ό τι σε συνέταξε θα μείνει μες το χώμα? Αν η ψυχή, απέθαντη, στο άπειρο, πετάξει και όταν θα προσγειωθεί στ' απέραντα λιβάδια με δίχως στόμα και φωνή, ψυχές πώς θα συνάξει, πώς άραγε χωρίς αφή θα ανταλλάξει χάδια. Θα ψάχνεις στο απέραντο, γυμνός, με δίχως σάρκα για πρόσωπα απρόσωπα πολυαγαπημένα, με δίχως δάκρυα θα κλαις στου ουρανού τα πάρκα για όσα "σ' αγαπώ", στη γη, άφησες κλειδωμένα. Kαι θα γυρνάς μ' απόγνωση στο χρόνο το φευγάτο, ένας περιπλανώμενος,στ' άπειρο, Ιουδαίος. Στο πέρασμά σου, τελικά, τι άφησες δω κάτω, ποιο, πάνω στο αχνάρι σου να σε βαραίνει, χρέος.

[Παντελής]

τέλειο Ειρηνούλα μου δε με παίρνει για κριτική.

 

μη γίνουμε προληπτικοί και τα βάλουμε και με το 2013.χα!χα!χα!

 

κάθε καλό για το σπιτικό σας.

[παντρεμένος]

Kαι θα γυρνάς μ' απόγνωση στο χρόνο το φευγάτο,
ένας περιπλανώμενος,στ' άπειρο, Ιουδαίος.
Στο πέρασμά σου, τελικά, τι άφησες δω κάτω,
ποιο, πάνω στο αχνάρι σου να σε βαραίνει, χρέος.

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Όταν η μαστόρισσα, ξέρει και μπορεί να βάνει τις λέξεις με τη σειρά που υπαγορεύει ο Μέγας Ρυθμός !!!!