Σά νά μην έφυγε ποτές ...

[Στιχοπλάστης]

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Ήρθε και κάθισε μαζί μας

σαν να μην έφυγε ποτές,

ίδιο το αίμα στο πετσί μας

τα βάσανά μας κι οι κριτές ...

 

Ήμασταν όλοι μαζεμένοι

γύρω από ανοιχτή φωτιά,

ακούγαμε σαν μαγεμένοι

τ’ ανέμου τη φυσηματιά ...

 

Ήρθε μαζί με τον αγέρα,

από το δρόμο του καπνού

στα ουτζάκια παίζει τη φλογέρα

σε νότες έναστρου ουρανού ...

 

Ήμασταν όλοι μίας μάνας

ένα καλούπι μιάς ριξιάς,

θύματα όλοι της δαγκάνας

στην κορυφή της μοναξιάς ...

 

Ήρθε και ήμασταν αντάμα,

πάντα θα είμαστε μαζί,

έχει ο καθένας κάνει τάμα

χωρίς τον άλλον να μη ζεί ...

/////////////////////////////

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[αισχυλος]

Μπραβο ποιητη!!!!!!!  Εκλπηκτικο!!!!!!!!!!!!!

[αισχυλος]

υπερος στιχος τελειο μετρο!!!!!!!!!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

Εισαι απιθανος!!!

[Ειρήνη]

Δεν γίνεται νερό το αίμα κι ετούτο ξέρω το καλά. Δεν εισχωρεί μέσ' απ' το δέρμα ό τι μ' αδέρφι με χαλά. Το ποίημα τ' αφιερώνω (το δικό σου χαχα) σε σένα εξαιρετικώς. Θεριό κι αν γίνομαι μερώνω σαν επιστρέφει ο δικός.

[Ειρήνη]

"Οι φίλοι μου φεγγάρια είναι νησιά" 

[Ειρήνη]

Τώρα λοιπόν βαρώ τα ντέφια και το βιολί, άκου, ηχεί. Σαν σμίγουν τα χαμένα αδέρφια  γιορτάζει πάντα η ψυχή Και το ποίμα πρώτο πράμα!!!

[Αντώνης Κατσαντώνης]

Υπεροχότατος ο φίλος Στιχοπλάστης !!

Ειδέστε λέξεις : πετσί...βάσανα...φωτιά...αγέρας...μάνα...ουρανός..μοναξιά...τάμα.  

Τίμια γραφή.Ειλικρινέστατη.Γήινη.Αιμάτινη.Δοξαστική για τον Άνθρωπο και το Σταυρό του!

Κι ο ρυθμός άψογος.

 ..........................................

Νομίζω πως Ποίηση παναπεί να υμνεί κανείς τον Άνθρωπο (Έρωτας, Αγώνας, Θάνατος) και τη Φύση (Αρμονία, Ομορφιά, Απόλυτη Αλήθεια), με τρόπο χαριτωμένο κι εύληπτο, με ρυθμό δηλαδή, έτσι ώστε να χαίρεται και ν' αναγαλλιάζει ο αναγνώστης Συν-Άνθρωπος , που μαντρωμένος σήμερα στα τσιμεντένια κουτιά των πόλεων ,ζει λάθρα και παρά Φύση....