Η μόνη δύναμη για εμένα....είσαι εσύ..

[Aνδριάννα Θ.]

Μην μ' αναγκάζεις να φιλήσω ξένα χείλη
Σε ξένα σώματα δεν θέλω να δοθώ
Να λέω ψέματα στην ίδια μου την ύλη
Να υποκρίνομαι πως έμαθα να ζω...

Μην μ' αναγκάζεις να δεχτώ την απουσία
Είμαι ακόμη, σου το λέω, ζωντανή!
Της ανασφάλειας ασκείς την εξουσία
Πόση να κάνω πια για σένα υπομονή;!...

Μην μ' αναγκάζεις κάθε νύχτα νά 'μαι μόνη
Κι από τον ύπνο να ζητώ παρηγοριά
Καμμιά ελπίδα πια για με δεν ξημερώνει
Εσύ με στήνεις τιμωρία στη γωνιά...

Μην μ' αναγκάζεις ν' αγαπώ και να μην σ' έχω
Μην μου σκοτώνεις τ' όνειρο κάθε πρωί
Αναρωτήθηκες, αλήθεια, πώς αντέχω;
Η μόνη δύναμη για μένα.. είσαι εσύ!...




Ανδριάννα Θ.




*ειναι που σε αγαπω......

[NO]

Σαν ερωτικό ποίημα, νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα. Εκφράζει στο μέγιστο την ανασφάλεια κάθε ερωτευμένης καρδιάς, που πλημμυρίζει ανελέητα το είναι της και πολιορκεί την ψυχή της, η οποία αντιδρά, πολεμά αλλά στο τέλος υποκύπτει στις αόρατες δυνάμεις του επιτιθέμενου έρωτα, μέχρι μα ξαναβρεί μια αναπάντεχη υποστήριξη από τον ίδιο τον έρωτα, τον πρώην πολιορκητή της, και να ξαναρχίσει το παιχνίδι από την αρχή. Εδώ Αντριάννα είπες υπέροχα και με αξιοπρέπεια το τι νιώθεις. Ξαναλέω για άλλη μια φορά τα λόγια της Παυλίνας. Σε στιγμές πόνου γράφονται τα αριστουργήματα. Δεν νομίζεις ότι έχει απόλυτο δίκιο;

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

[Nefeli riga]

Ανδριάννα μου υπεροχη.!!! Καταπληκτικό το ποίημα σου, και να μην επαναλαμβάνομαι συμφωνώ απόλυτα με τον Κραζων Αφωνος.!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Δεσποινίς Αντριάννα στο είδος της ποίησης που επέλεξες να εκφράζεσαι, θεωρώ πως συνθέτεις τις λέξεις πολύ καλά. Στην ανάλυση των νοημάτων θα σταθώ σε όσα είπε ο κύριος:Κράζων Άφωνος

[Aνδριάννα Θ.]

κραζων τι να σχολιασω τωρα? νταξει με εχεισ μαθει και με διαβαζεις! σας ευχαριστω πολυ