Σαλπάρισα για να βρω τον ορίζοντα που τέμνεται ο παράδεισος με την κόλαση φουσκώνοντας πανιά με ένα σάρκινο σκαρί πολυκαιρισμένο, δοκιμασμένο, διογκωμένο από τα σαγόνια της Αθανασίας. Η ζωή του διαρρέονταν από τις ρωγμές ενός σώματος που κοίταζε τα κύματα κοφτά και τα λαγόνια της κόλασης ανάσκελα. Αρχάγγελοι ποιούσαν όνειρα και ανθρώπους και σκιαγράμματα θερίζοντας αγάλματα και μάρμαρα.

Όμως ναυάγησα σε θάλασσες αδίσταχτες μελάνες και ανθρωπόμορφες και στάλα έγινα ουράνιου κρασιού που κύλησε μαζί με τα θραύσματα ενός ορίζοντα που δεν άντεξε το βάρος της ευθύτητας του και κατόρθωσε με αίμα αθώων να κολάσει την μοναξιά του παραδείσου κυριεύοντας με ιαχές δαιμονισμένων δοσίλογων συντρόφων και την εγκατάλειψη των αγγέλων τις φθαρτές ψυχές μας.

Το σκαρί μέτραγε χρόνο αντίστροφα, μέτραγε κύματα που έμοιαζαν με μελανούς ουρανούς, έβηχε τριγμούς φλόγες ψαλμούς και ανίερους εγωισμούς όταν τα αλμυρά καλοδουλεμένα χέρια γρονθοκοπούσαν στα φτηνά τις σάρκας που πούλησε ψυχές στον Μεφιστόφελη. Το δερμάτινο σκαρί δεν γύριζε σε λιμάνι, μόνο αγνάντευε την τρικυμιά των νεκρών παρακάμπτοντας μια ουτοπική καμπυλότητα του ορίζοντα που αφήνονταν μπροστά του να ανοίγει οράματα άλλοτε από τα Ηλύσια Πεδία και άλλα από του Άδη τα σκοτάδια.

Το σκαρί όμως έσπασε, τρέκλισε και άφησε τα δόντια στην ξέρα και απέμειναν τα χείλη μου ξερά να σβήνουν την φλόγα του κεριού που χάριζε λίγες σκιές στον μαντρότοιχο του παραδείσου. Βρέθηκα μες στο νερό στάσιμο- βάλτος- πόνος, κουφάρι λυγισμένο, μέτρια ζωντανό και χαροκοπημένο. Μούλιασε η ανάσα, τα μάτια θόλωσαν και τα μαλλιά χαϊδεύονταν αγόγγυστα από τα κελεύσματα του άγριου μίσους δαιμόνων που σφυρηλατούν ζωές ανάμεσα στην σφύρα και στον άκμονα συντρίβοντας ελπίδες νεανικές.

Σερνόμουν στα βαθιά-παγερά-πένθιμα νερά της Στύγας, πίνοντας νερό από του Αχέροντα τα σπλάχνα ανάμεσα σε τόνους αφθαρσίας και μπάζα Αθανασίας απέξω από τον μαντρότοιχο του παραδείσου. Άλλες φορές τραβούσα τα μαλλιά μου για να βγω από της υγρής κολάσεως τα σπλάχνα, με κομμένη ανάσα, σε νύχτα χωρίς φεγγάρι, σε ένα μαύρο ωκεανό, παλεύοντας τον τρόμο μου να χρωματίσω και τον μαύρο ουρανό μοβ να βάψω να αναστήσω και τους αναστεναγμούς των καταδικασμένων να ακονίσω λεπίδα από σάρκα να σμιλέψω.

Μα η μαύρη φουσκοθαλασσιά-εκεί που η ωκεανοί της κόλασης και του παραδείσου συγκρούονται φτύνουν κατάμουτρα του ανθρώπου την σκιά-ζητά επάνω σε σπασμένα πήλινα κορμιά να ξαποστάσει, κουφάρια να ξεβράσει και φαντάσματα να πνίξουν τον βυθό της. Μες την νύχτα του ωκεανού, πάνω από το κύμα, κοιτάζω τα άστρα του ουρανού που ράγισαν το χνώτο του ορίζοντα, πλημμύρισαν τα μάτια μου με αχό και χάθηκε ο δρόμος, ανάσα αχλή αλλοτινή μέχρι το φως να ελευθερωθεί στης καταιγίδας το μαστίγιο την κόλαση να πυρακτώσει και τα σπλάχνα της οργής να ματώσει για να γκρεμιστεί η εξορία των πρωτόπλαστων και επαιτείας επανάσταση να γίνει και ωκεανοί αίματος με θάλασσες οργής τον παλαιό κουρελιασμένο κόσμο να σβήσουν.

Προβολές: 174

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 9 Νοέμβριος 2012 στις 6:42

.

Εξαιρετικό !!!!!!!!!

Όπως και η περιγραφή

ενός αγώνα μέχρι

ν` απελευθερωθεί

το προσωπικό φως

απ` το γήινο

κουρελιασμένο σκότος 

και πάρει απ`το φως 

του Ήλιου το ανέσπερο 

δ ι α π α ν τ ώ ς..

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 9 Νοέμβριος 2012 στις 12:41

Βάιε μένω ενεή μπροστά σ' αυτόν τον ποταμό, από την κοίτη ως τις εκβολές του!!!!

Καλημέρα!

Σχόλιο από τον/την alter ego#--ξινή στις 9 Νοέμβριος 2012 στις 17:14

Ζηλευτό κι ας είν' κουφάρι!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Νοέμβριος 2012 στις 22:04

Καταπληκτικο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 9 Νοέμβριος 2012 στις 23:21

το βρήκα διαισθαντητικό και λιγότερο φιλοσοφικό φίλε Βάϊε.

καληνύχτα!!!!!

 

Σχόλιο από τον/την Τσακίρη Χαρά στις 10 Νοέμβριος 2012 στις 0:27

Μου έφερε στο μυαλο, το ταξίδι του Οδυσσέα για την "Ιθακη" του με ένα τέλος άκρως λυτρωτικό κι επαναστατικό όμως εδω!!!!!! Πολύ δυνατές οι εικόνες σου ως συνηθως ντυμενες με το αγαπημενο τους μαυρο χρώμα!!!!

Σχόλιο από τον/την NO στις 10 Νοέμβριος 2012 στις 0:51

Πένθιμο το τεχνούργημα

μα μάλλον αριστούργημα

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 10 Νοέμβριος 2012 στις 1:02

Πάλι θα κλέψω από την Κωσταντίνα και θα βάλω αυτούσιο το σχόλιο της καθώς με εκφράζει απόλυτα.

Βαιε...τι γραφεις;;;;;

επιβαλλεται να διαβαστει πολλες φορες για μελετη

γιατι μια δε φτανει για να καταννοησουμε

το μεγαλειο ετουτων των νοηματων

που μας χαριζεις!!!!   

Σχόλιο από τον/την Παύλος Μελάς στις 10 Νοέμβριος 2012 στις 19:15

Υπέροχος  ο  Βάιος!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 12 Νοέμβριος 2012 στις 8:03

Ευχαριστω πολυ για τον κόπο σας!!!!!

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services