Καθρέφτης

[Εύα Σμπώκου]

(Στα συναισθήματα που προσπερνάμε)

 

 

                       Και κοιτάζει ξανά στον καθρέφτη

Παρατηρεί πως τίποτα δεν άλλαξε το συναίσθημά της

 

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

 

Παρατηρεί ένα δάκρυ αυτή τη φορά

που την κάνει να απορεί

Γιατί δεν είναι όπως τ' άλλα

 

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

 

Το δάκρυ έχει αλλάξει θέση

Βρίσκεται κοντά στα χείλη της

και θέλει να συνεχίσει

Θα ήθελε να υπάρχει κι άλλο πρόσωπο να διανύσει

 

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

 

Δεν μπορεί να το βοηθήσει

Μόνο να φεύγει και να επιστρέφει με την ελπίδα

πως δεν θα έχει διανύσει ακόμη την αναμενόμενη απόσταση...

Μέχρι τα χείλη

 

Aπομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

 

Δεν μπορεί να το βοηθήσει

Μόνο να φεύγει και να επιστρέφει με την ελπίδα

πως οι ρυτίδες που αρχίζουν με τον καιρό να εμφανίζονται συνεχώς

θα του κάνουν πιο μακρύ το ταξίδι

 

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

 

Κάθε φορά η πορεία διαγράφεται κοφτερά στη σάρκα της

Την σχίζει...

Δεν την πονάει όμως αυτό

Ο πνευματικός πόνος είναι αυτός που την πεθαίνει

Τώρα!

 

Αναρωτιέται... Συλλογίζεται... σκέφτεται... σκέφτεται

 

Οι ρυτίδες δεν το σταματάνε

Δεν το καθυστερούν ιδιαίτερα

Ούτε εκείνη το σταματάει

Γιατί ξέρει πως είναι εκεί

για να της θυμίσει κάτι που ξέχασε

 

Γι' αυτό απομακρύνεται και αντεπιστρέφει στον καθρέφτη

 

Για να δει αν σταμάτησε να γδέρνει

Αυτό το ξεχωριστό δάκρυ

Τότε ίσως και να σημαίνει πως θυμήθηκε!

Τα συναισθήματα που δεν έπρεπε

να προσπεράσει και να ξεχάσει

 

Όπως το  χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα

του μυαλού της.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Εύα Σμπώκου]

Ναι..ό,τι γράφω είναι βοιοματικό :) πάντα

[Giorgos Parginos]

Πολυ δυνατό τότε... Εισαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και ζηλεύω την βαθιά αντίληψη που έχεις στα γεγονότα και την θεατρικότητα (με την καλή ένοια) με την οποία εκφράζεις τα συναισθήματα σου... Μακάρι να ζούσες κοντίτερα... Θεωρώ ότι είσαι ένας άνθρωπος που μπορεί να προσφέρει πολλά με την γνωρημία του με οποιονδήποτε... Πραγματικά η θεατρικότητα και συγχρόνος ο ρεαλισμός που αναδεικνύεται μέσα από το ποιήμα σου είναι πάρα πολύ αναζογωνηιτικός...

[pic-a-poem.gr]

Δυνατό! Με μια πρώτη ανάγνωση "απαισιόδοξο" αλλά ο χειμμαρώδης λόγος του προσδίδει μια δυναμική που το κάνει Αισιόδοξο! Γιατί αν μη τι άλλο, όταν έχουμε νεύρο και δύναμη, μπορούμε να αντιστρέψουμε πολλά πράγματα στη ζωή...

[Εύα Σμπώκου]

Ευχαριστώ πολύ! Όλα τα μπορούμε αρκεί να το θέλουμε και να το πιστεύουμε :)