(Στα συναισθήματα που προσπερνάμε)

                       Και κοιτάζει ξανά στον καθρέφτη

Παρατηρεί πως τίποτα δεν άλλαξε το συναίσθημά της

Απομακρύνεται. Ξανακοιτάζει

Παρατηρεί ένα δάκρυ αυτή τη φορά

που την κάνει να…

                              Η εικόνα είναι μια σκέψη αποτυπωμένη

Και μια σκέψη αποτυπωμένη – είναι μια εικόνα-

Οι εικόνες είναι σκέψεις

Οι σκέψεις είναι εικόνες

Το ίδιο πράγμα

Κοινό!

Το μόνο που διαφέρει – καμιά φορά-

Είναι η έΝτΑσΗ του χρώματος

 …

Και τώρα τι;

Τι κάνουμε;

Συνεχίζουμε;

Πώς συνεχίζουμε;

Πώς συνεχίζω;

Από το παράθυρο που είναι κλεισμένο,

κλειδωμένο, βλέπω να αρχίζουν

και να τελειώνουν οι μέρες

Στις στάχτες ακουμπούν

και σβήνουν κι άλλα…

Ήρθες και ξαναήρθες

Πέρασες και ξαναπέρασες

Κοιτάζω και ξανακοιτάζω

Το ελκυστικό μπουκάλι

Το μόνο στάσιμο εδώ μέσα

Μέχρι στιγμής

Στέκεται!

Στέκεται αναμένοντας μονάχα ένα…

Εγώ και μερικοί μεταφορείς, αδειάζουμε!

Μεταφέρουμε και μεταφερόμαστε

Ξανά και ξανά

Αδειάζουμε

Ξανά και ξανά

Μεταφέρουμε αναμνήσεις που μας θυμίζουν τι ζήσαμε

Ζήσαμε

Μεταφέρουμε τις σκιές μας που μας θυμίζουν ότι ακόμα ζούμε

Ζούμε…

Είμαι στο ύψος των περιστάσεων

Μακραίνω τις συνέχειες των σωμάτων μας και ξεπροβάλω από τον καθρέφτη των αναδρομών

Δημήτρης

3ος όροφος

Φωτογραφίες

Μιχάλης

Σιωπή!

Σιωπή!

Επείγουσα κλήση στην 3η βιτρίνα…

Περίεργο μέσα στην αϋπνία

Τα μάτια νομίζουν πως βλέπουν πιο καθαρά

στο φως της μέρας

Ακούω την ησυχία

και προσπαθώ να χορέψω στους ρυθμούς της

Η πόλη σχεδόν άδεια

Εγώ;

 Σχεδόν

Όχι σχεδόν άδεια

 …

Θα ξεχάσω την αναγκαιότητα της σιωπής σου στη ζωή μου

Η ζωή σου στη ζωή μου

Η σιωπή σου στη σιωπή μου

Η υφή σου στην υφή μου

Παλεύω όλα τα ενδεχόμενα στο μυαλό μου

Βάναυσα αντιστέκομαι στις επιθυμίες μου

Χυδαίες ρωμαλεότητες

Γελοίες

Η παράσταση…

Ξαπλώσαμε και μιλήσαμε

Μιλήσαμε;

Βασικά εγώ μιλούσα

Εσύ προτιμάς να μην μιλάς

Ανάψαμε ένα τσιγάρο

Από τα απαγορευμένα, ξέρεις εσύ

Έπεσε πάνω μου λίγη στάχτη

Το ίδιο και σ' εσένα

Ξέρεις εσύ!

 …

Τα θέλω όπως τα άφησες

Όπως τα άγγιξες

Και εμένα όπως μ’ άφησες και με άγγιξες

Όπως μόνο εσύ ξέρεις να μ’ αγγίζεις

Και να μ’ αφήνεις

Για άλλη μια φορά

Όλα εδώ τελειώνουν

Θυμάμαι τις κινήσεις απ’ έξω.

Στοιβαγμένοι

Ένας πάνω ένας κάτω

Κανείς κάτω. Κανείς πάνω

Όλοι πάνω. Όλοι κάτω

Κάποιες κεραίες έτσι απλά για να λένε πως μας συνδέουν

Προφυλακτήρες επικοινωνίας μερικά κάγκελα

Απλά μας υπενθυμίζουν τα όρια μας

 …

Ηλίας!

Είπα σωστά το όνομα;

Είναι βλέπεις από τις φορές που βλέπω στα μάτια του κόσμου εσένα

Πόσο παράλογα φέρεσαι ώρες ώρες

Λες και δεν είσαι εσύ.

Τα φώτα στην πόλη ανάβουν

               Κάθε βράδυ ανάβουν

                                      Κάθε βράδυ θα ανάβουν

Τα σύννεφα μεταλλάσσονται

Να ένα φτερό

Ό,τι γράφω δεν μου ανήκει

Να ένα δέντρο

Σκούρο

Στο χρώμα που του δίνει…

Πιο δύσκολα προσφέρεις στη ζωή την προσοχή σου, τώρα

Σε δικαιολογεί η εφημερίδα τάχα

Λίγο η ώρα

Λίγο η μέρα

10 παρά 10

Πρωί

Όπως χτες. Όπως και αύριο

Ίδια ώρα

Ίδια θέση…

Απόδειξέ το. Μπορείς;

Πες μου

Μίλα μου δεν δαγκώνω

Μπορείς να αποδείξεις;

Όλα. Όλα όσα γύρω μας συμβαίνουν

Απόδειξε ότι ζεις

Ότι ζω. Ότι ζούμε στ’ αλήθεια βρε αδερφέ

Ζητάω πολλά ή η ζωή έχει πολύ καλό…

Πώς μπορείς να λες «ποτέ»

Ποτέ ξανά; Ποτέ. Ποτέ

Τι σημαίνει ποτέ;

Πότε είναι το ποτέ;

Μέχρι να γίνουμε αστέρια που σβήνουν και δεν νοιώθουν;

Γιατί να μην το νοιώθω;

Γιατί να μην σε νοιώθω;

Αυτό

Εκείνο και το άλλο

Πώς…