Η Θέα στη πόλη

[Εύα Σμπώκου]

Στοιβαγμένοι

Ένας πάνω ένας κάτω

Κανείς κάτω. Κανείς πάνω

Όλοι πάνω. Όλοι κάτω

 

Κάποιες κεραίες έτσι απλά για να λένε πως μας συνδέουν

Προφυλακτήρες επικοινωνίας μερικά κάγκελα

Απλά μας υπενθυμίζουν τα όρια μας

 

Μνήμες σκαρφαλώνουν σε εγκαταλελειμμένες σκάλες

και η καρδιά ακολουθεί το τέλος μιας μπόρας

Την αρχή μιας άλλης

Μιας σταγόνας την κυκλική πορεία

 

Μυρωδιές μοναξιάς θολώνουν το δωμάτιο

καθώς το χώμα καταπίνει το είναι του

Όλα με τόση τάξη απλωμένα

και με τόση αταξία απομονωμένα στο χάος των ήχων,

για να ακολουθεί ο χορός

Ο χορός μιας όλο πάθους βραδιάς αναστεναγμών

 

Κρυφών

 

Θαμμένων σε θεόρατων αγαλμάτων τη βουβή σιωπή.

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΟΦΟΣ]

Αν αυτό που κατάλαβα είναι και το νόημα των στίχων σου, σε συγχαίρω. Μάλλον σε συγχαίρω έτσι κι αλλιώς αφού ανακατεύεις υπέροχα το θέλω με το έχω, την επιθυμία με το υπαρκτό και το "ποθούμενο" μα το ανύπαρκτο. Ωραίοι στίχοι με φαντασία. 

[Εύα Σμπώκου]

Να'σαι καλαααά!!! :D 

[Manuel Adams]

πολύ ωράιο κ αληθινόοο!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!!!