ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΥΡΑΝΝΗΘΗΚΑ

[Παντελής]

ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΥΡΑΝΝΗΘΗΚΑ

 

Δε θέλω τίποτα να θυμάμαι,
Τον εαυτό μου τον λυπάμαι,
Όποτε και να κοιμάμαι,
Ξεπετιέμαι που φοβάμαι.

 

Μανούλα τυραννήθηκα,
Απ’ τη στιγμή που γεννήθηκα,
Στο κορμάκι μου τρυπήθηκα,
Αγκαλιά σου ας κρατήθηκα.

 

Με τέτοια ζωή που κάνω,
Δε βαστώ πια παραπάνω,
Το αγρίμι να παριστάνω,
Δε θα κλάψουν αν πεθάνω.

 

Μανούλα παρασύρθηκα,
Εύκολα παραιτήθηκα,
Και δε μεταμελήθηκα,
Όσο κι ας αγαπήθηκα.

+ 19/8/12
10:20 μμ
καλή βδομάδα φιλαράκια,
και συμπαθάτε με
που σας πικραίνω με τον πόνο μου.
Παντελής.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικό Παντελή το πονεμένο σου!!! 

[NO]

Έντονη η απογοήτευση στο ποίημα αυτό. Είναι το κυρίαρχο συναίσθημα των στίχων και παράλληλα του ποιητή, συντοχρόνως εκφράζει μια μοναχική πορεία, αφού ό μόνος στον οποίο απευθύνει τον καημό του είναι η μανούλα του, που πιθανά να μην βρίσκεται και στην ζωή, σαν να μην υπάρχει κάποιος άλλος να τον ακούσει. Εντούτοις ο τελευταίος στίχος μιλά μεν στον αόριστο αλλά μας επιβεβαιώνει ότι αγαπήθηκε. Τέρμα η ανάλυση, ερωτήσεις τώρα. Γιατί Παντελή μας δεν μπορείς να ξανά αγαπηθείς; Ίσως αργεί λίγο αλλά η αγάπη θα σε βρει αν κι εσύ την ψάξεις. Εμείς είμαστε εδώ  να σε ακούμε και σε ακούμε, μανούλα σου δεν είμαστε αλλά είμαστε φίλοι, για να μοιραστούμε την πίκρα σου να ελαφρώσεις και να βρεις έτσι την διάθεση να ζήσεις όπως θέλεις. Πονεμένοι στίχοι που αγγίζουν πονεμένους και μη, αλλά παράλληλα και υπέροχοι.

Σημ. Το σχόλιο σου με έκανε να καταλάβω ότι δεν έκανες απλά ποίηση, αλλά ότι έγραφε η ψυχή σου με το χέρι σου.

[Ειρήνη]

Άκου

[Ειρήνη]

Συνδυασμός που σκοτώνει να ακούς το τραγούδι από πάνω και να διαβάζεις τους στίχους σου!!!!

Καλή εβδομάδα φίλε μου με ευχάριστα συναισθήματα και θετικές σκέψεις!!

[Παντελής]

σας λέω γλυκές καληνύχτες κι αύριο θέλω να ξυπνήσω πρωί,

ευχαριστώ για τη καλή σας παρέα.

[Ειρήνη]

Αύριο είναι μια άλλη μέρα!!!

Καλή σου νύχτα Παντελάκο όπως και στο νησί σου που δοκιμάζεται αυτές τις μέρες με τις φωτιές!!!