Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ξεχάστηκες..

Ποιο όνειρο μακρινό σε φέρνει

και η νύχτα να σε κρύψει δεν μπορεί

ποιο κύμα της θάλασσας σε παίρνει

και σε σκεπάζει αθόρυβα ο αφρός του

ποιες μελωδίες όμορφες σε γέννησαν

και δάκρυσαν μπροστά στην ομορφιά σου

ποιες νότες ξεθώριασαν και έσβησαν

λευκό χαρτί κοιτώ, πεντάγραμμο άδειο

Μυστήριο είναι το πως σε έχτισα

τα καλύτερα υλικά για σένα τα θελα

μυστήριο είναι και το πως σε γκρέμισα

άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου λένε

Άραγε ποιος ξέρει πως χτίζουμε

πως χτίζουμε και ύστερα γκρεμίζουμε

πατώντας σε μνήμες παλιές και σε όνειρα

το πως και το γιατί κανείς δεν βρήκε

Προβολές: 135

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 29 Ιούλιος 2012 στις 17:12: "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου "

Συμφωνώ!

Ωραιότατο το γραπτό σου!!!

Καλώς όρισες!

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 29 Ιούλιος 2012 στις 17:15: Καλώς ήλθες στην γωνιά Στέλλα!!..

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 29 Ιούλιος 2012 στις 17:37: για να σου πω την εξυπνάδα μου........ μια και το ζητά η περίσταση,

μόνο όποιος δε δρα δε κάνει λάθη Αντωνία.

καλώς σε βρήκα στη γωνιά της ψυχής μας!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 29 Ιούλιος 2012 στις 18:28: Οι πιο ωραίες ιστορίες αγάπης είναι αυτές που δεν είχαμε το χρόνο να τις ζήσουμε.

Claude Lelouch, 1937-, Γάλλος σκηνοθέτης

(Τις πιο όμορφες αγάπες τις χτίζουμε εμείς και τις γκρεμίζουμε εμείς στολίζοντας τις αγάπες με ψευδαισθήσεις... Καλωσόρισες στην παρέα!!!!!!)