Πρὶν τὰ Ἐννιάμερα.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἐπιτάφιος θρῆνος,
νιαουρεπωδύνως.
Γιατὶ, μπαμπὰ Κλινὸ,
μ' ἄφησες ὀρφανὸ;
Τὶ θ' ἀπογίνω, ἔ;
Μοῦ κόβοντ' αἱ πνοαὶ,
στενάζω καὶ κλαίω,
κι' οὔτε "νιὰρ" δὲν λέω
σὲ κανένα! Πενθῶ.
Πές μου πῶς ν' ἁμυνθῶ
στὴν κακία κόσμου;
Σὺ ἤσουν τὸ βιός μου.
Χωρὶς μπαμπάκα, τὶ
νὰ κάνει ἕνα γατὶ
καλομαθημένο;
Πές το πεθαμένο
πρὶν ἔστω προλάβει
καὶ νὰ μεταλάβει!
Τώρα, ποιὲς ρεζέρβες
θἄχω σὲ κονσέρβες;
Ποιὸς θὰ μὲ ποτίζει;
θὰ μὲ νανουρίζει;
Ποῦ θἄβρω χαδάκια,
φιλιὰ, μεζεδάκια;
Ἄνοιξέ μου νὰ μπῶ!
Στεῖλε νεκροπομπὸ,
δὲν θέλω νὰ ζήσω.
Δὲν θὰ κατουρήσω,
κακά δὲν θὰ κάνω...
νὰ! κι' ὅρκο σοῦ βάνω!
Γιατὶ δὲν μοῦ μιλᾶς
κι' οὔτε μοῦ τραγουδᾶς;
Ὁ Θεὸς δὲν μ' ἀκούει...
Ἡ καμπάνα κρούει,
οἱ νεκροὶ σωπαίνουν!
Κι' οἱ γάτες πηγαίνουν
στὴν κόλαση, πίσω!
Θὰ παραφρονήσω...
Ὄχι, θὰ νικήσω!
Ναὶ, καὶ... θὰ ἐπιζήσω!

[ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ]

συγκλονιστικό........!

΄΄κι ας έχουν τούτα ζωντανά απο εφτά ζωές

η κάθε μια ξεχωριστά,κι όλες μαζί γλυκιές''........

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Γεωργία, χαίρομαι ποὺ σοῦ ἄρεσε. (Καλὸ καὶ  εὑρηματικὸ τὸ δίστιχό σου).

Καὶ ἕνα θαυμαστικὸ (!) Ἔχω δεῖ ἀλλοῦ πολὺ... περισσότερα - περίπτωση ποὺ θ' ἀδιαφοροῦσα, δὲν θὰ χαιρόμουν βέβαια. Ἔχω μάθει νὰ μὴν κοροϊδεύω καὶ νὰ μὴν κοροϊδεύομαι.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

νἄχω δυὸ ζωάκια, κι' αὐτὸ μοῦ φτάνει.
Ἄν ὄντως εἶμ' ὡραῖος, ἄχ! θέλω καὶ ζωάκι νά 'μαι!...
Βρὲ, λὲς; Πάω νὰ κοιταχτῶ... - μήπως καὶ δὲν θυμᾶμαι!
Λυρὰν, τετράποδος ἄν ἀποδειχθῶ, φιλτάτη,
μὴ μὲ θεωρήσεις Ἰουλ-Ἰἀνη κι' ἀποστάτη.
* * *
- Φτοὺ! Ζῶον δὲν εἶμαι... Γιατὶ;
Τὶ φταίω, θέ μου!
Ἀπάντησιν βρὲς αἰτιατὴ·
λόγια τ' ἀνέμου
δὲν γουστάρω, σοῦ ζητῶ σαφεῖς ἐξηγήσεις:
Ἀδὰμ μ' ἔφτιαξεν ὁ Πλάστης·
μ' ἀδίκησεν ἀπερισκέπτως ὁ Κοιμίσης
κι' ἀπερίγραπτος Δυνάστης!...
Ἀλλ' ἄν ἤμουν, πὲς, γατάκι,
χωρὶς ἕναν Ἰάνη,
...πῶς θἄκουγα Χατζιδάκι;
Ποτὲ Παριζιάνοι
τραγουδιστὲς δὲν θὰ φτάνανε στ' αὐτάκια μου!
Πόσες ἐλλείψεις, στοργῆς καὶ γλύκας, θὰ μὲ κατσιάζανε!...
Ἄσε δὲ ποὺ θἆχα στερηθεῖ καὶ τὰ χαδάκια μου,
θὰ νιαούριζα ἐγὼ κι' αὐτοὶ περὶ ἄλλων θὰ τυρβάζανε.
Τὶ ζῶα πού 'ναι οἱ ἀνθρῶποι!...
Ναὶ, ξέρω, λένε πὼς ὑπάρχουν κι' ἐξαιρέσεις·
μὰ δὲν θἆχα οὔτε τόπι
κι' αὐτὸ πῶς δύνασαι νὰ τούς τό συγχωρέσεις;
Μὲ ποιὰν ὄρεξη νἄτρωγα τὰ φαγιά μου,
- μόνο ποὺ τὸ σκέφτομαι, Παναγιά μου, μὲ πιάνει φρίκη!... -
ποιὸς ποτὲ θὰ θυμόταν τὰ γενέθλιά μου;
Εὐτυχῶς, Ἰανάκη, στὴν καρδιά σου μένεις πιτσιρίκι.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Γενιές ολόκληρες οικόσιτων 'ζώων' φτιαγμένοι κατ' εικόνα των δικών ανασφαλειών. (Η γραφή σου με ξενίζει και με αποστασιοποιεί ευχάριστα σε μορφή και λόγο!!)

[ΤΥΨΕΙΣ]

Μπαμπά Κλινό ....μην γίνεσαι μελό ...

 

σε προτιμώ σατιρικό ....!!!!

[Παντελής]

μου αρέσει Ιάνη μα και μπορεί το ψέμα να χρειάζεται.