Τυφλό χτύπημα επαφής

[Manuel Adams]

Κάθομαι εδώ και σκέφτομαι

πόσα πρέπει τάχα να ποντάρω ...

Στη ζωή μου δε ρίσκαρα τίποτα

για να δρέψω τώρα δάφνες.

Γλυκόπικρη η γεύση τους

πάντα μου άφηνε μια απορία ανάμνησης

εκείνων που δε φρόντισα να ζήσω.

Αν τα δώσω όλα, μπορούν δυο «τίποτα»

μετά να πορευτούν σαν

Ένα;

Θέλω να κερδίσω, πάντα αυτό ήθελα

Δεν άφησα όμως κανέναν να παίξει μαζί μου,

έστω για να δω πώς είναι κι όταν χάνεις..

Τώρα που η μοναξιά χαιρέκακα  δηλώνει την επαφή της

μ' εμένα

δένω τα μάτια μου,

μήπως κι απ’ την άγνοια ξεγελαστώ

και ξεχάσω ...

Τι θα κέρδιζα αν όλα τα ΄χα ποντάρει

Τι θα έχανα αν για πάντα είχαν κλειδώσει το φεγγάρι

[Παντελής]

μόνο κορκοδειλίσια δάκρυα δε φέρνει Μάνουελ????????????

[Manuel Adams]

τι εννοείς παντελή μου,γιατί δεν πολυκατάλαβαα...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!!!!

[Manuel Adams]

σας ευχαριστώ όλους για τα λόγια σας :))

[Παντελής]

το σχόλιο ήτανε αλληγορικό, το ποίημα σου μου φάνηκε ανάμεσα στο δράμα και το μαύρο χιούμορ,

μπορεί να κάνω μεγάλο σφάλμα μα η προαίρεση μου ήτανε καλή Μανουέλ.

 

καλή Κυριακή.