Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Λάκη… παρά-λ-ειπωμένα. Το σοβαρό χτύπημα.

Κατά διαβολική σύμπτωση προχθές πάλι, συνάντησα τον Λάκη. Τον είδα τόσο στενοχωρημένο και κατάχλωμο που τον λυπήθηκα και κοντοστάθηκα να ρωτήσω.
Φιλαράκο   πως είσαι έτσι, τι έπαθες?
Άστα δικέ μου, μη τα ρωτάς αποκρίθηκε τρέμοντας.
Είναι δυνατόν βρε παλιόφιλε να σε βλέπω σε τέτοια κατάσταση και, να μην ενδιαφερθώ?
Μα, όταν μπροστά σου συμβαίνουν τέτοια δράματα   γίνεται να είσαι καλά   απάντησε υπό, νευρική υπερένταση.
Λάκη, εξηγήσου να καταλάβω είπα   την ώρα που   με το μυαλό μου, εξύφαινα το χειρότερο σενάριο.
Να… προ ολίγου, που στεκόμουν εκεί στη γωνία …χτύπησε, μπροστά μου.
Και, χτύπησε δυνατά?
Δυνατά δε λες τίποτε αυτό, δεν ήταν χτύπημα, ήταν το κάτι άλλο.
Σώπα, φαντάζομαι τι ζημιά θα έγινε .
Μόνο, δεν βλέπεις τη σύγχυση μου ακόμη τρέμω , δεν μπορώ να συνέλθω.
Είναι αλήθεια ότι τέτοια θλιβερά φαινόμενα συμβαίνουν καθημερινά και πάντοτε   προκαλούν θλίψη, αλλά όσο ποιο   γρήγορα το ξεχάσεις τόσο καλύτερα είπα,   προσπαθώντας να τον   παρηγορήσω.
Ναι αλλά δεν ξέρεις τι είναι εκεί που χαζεύεις ήρεμα ξαφνικά, τα νεύρα σου να δένονται κότσος και να στενοχωριέσαι .
Έχεις δίκιο φίλε και σε μένα αν συνέβαινε, ένα τόσο θλιβερό συμβάν κάπως έτσι θα αισθανόμουνα όμως δεν μου είπες ,   πως έγινε το σοβαρό ατύχημα ήρθαν τουλάχιστον τροχαία , ασθενοφόρο, μετέφεραν   τον τραυματισμένο    γρήγορα ?
Με κοίταζε κάνοντας αμήχανος το σταυρό του ενώ εγώ συνέχιζα φαντάζομαι, να μην ήταν κανένας νεαρός   με μηχανάκι?
Τι πράγμα?   Ακούστηκε   απορημένος .
Λογικά σε ρωτώ τι απορείς ?
Ποια τροχαία , ποιο ασθενοφόρο ποιος νεαρός   και κουραφέξαλα   τι μου τσαμπουνάς ?
Ε’ αυτές   η υπηρεσίες   δεν έπρεπε να ενδιαφερθούν για τον χτυπημένο?
Ποιο   χτυπημένο ?
Καλά προ ολίγου   δεν μου μετέφερες   το   πως στεκόσουν στη γωνία όταν κάποιος   χτύπησε πολύ σοβαρά?
Εγώ… Όχι ρε δικέ μου.
Τότε για ποιον   έλεγες ότι χτύπησε?
Για κανέναν απλώς , σου εξιστορούσα πως χτύπαγε διαρκώς το κινητό από την πρώην μου και, με νευρίασε αφάνταστα γιατί …ξέχασα   κανά δυο, τρείς   μήνες , να τις καταβάλω   τη διατροφή, διαδικαστικά δηλαδή.
Ου να μου χαθείς   αλλοπαρμένε, μουρλάκη   που με τρόμαξες   άδικα του φώναξα εξαγριωμένος ενώ, απομακρύνθηκα γρήγορα   για να μην   ορμήσω και τον χειροδικήσω έντονα… παντοιοτρόπως.