Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η παλιά φωτογραφία

Κοιτάζω την ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία

και βρίσκω ένα πρόσωπο που κάτι μου θυμίζει.

Στην πρώτη-πρώτη παιδική και τρυφερή ηλικία

σαν κάτι μεσ’ στο βλέμμα του αχνά να το φοβίζει.

Κάτι απροσδιόριστο φαίνεται να κατέχει

το παιδικό το πρόσωπο κι απ’ τη χαρά του απέχει.

Μικρά φιογκάκια δένουνε τα πεταχτά κοτσίδια,

μα κάποια σκέψη έσμιξε τα παιδικά τα φρύδια

Μπορεί ν’ αναλογίζεται τι έχει να περάσει,

μέχρι να έρθει ο καιρός στα γηρατειά να φτάσει.

Το πρόσωπο είναι σοβαρό, σίγουρα κάτι ξέρει

η ζήση αν θα ’ναι δύσκολη, το μέλλον τι θα φέρει.

Κοιτάζω και τη διπλανή φωτογραφία ακόμα

μια κοπελιά με σίγουρο χαμόγελο στο στόμα.

Έχει αποκτήσει σιγουριά, χαρά κι αισιοδοξία,

βλέπει μπροστά το δρόμο της και ό,τι έχει αξία.

Τη βλέπω πάλι στα λευκά νυφούλα καμαρώνει.

Έχει μπροστά αγώνα πολύ σε μαρμαρένιο αλώνι.

Βλέπω ακόμα μια παλιά φωτογραφία τώρα,

πως έχει γύρω της παιδιά, τρία του γάμου δώρα.

Γυρνώ μέσα στην κάμαρα και η ματιά μου πέφτει

και βλέπω την εικόνα μου μεσ’ στον παλιό καθρέφτη.

Βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό, ρυτίδες το διαγράφουν,

γέλια και κλάματα άλλοτε μια ιστορία γράφουν.

Τι έχει μείνει απ’ το παιδί, την κοπελιά, τη νύφη,

κάτι που ο αδυσώπητος χρόνος δεν απαλείφει;

Είν’ όλα μέσα μου θαρρώ και το παιδί κι η μάνα,

παράσημα που κουβαλώ σε μια ψυχή τσιγγάνα.

Ίσως να πέρασε καιρός και τα μαλλιά ν’ ασπρίσαν,

μα οι θύμισές μου θησαυρός, τη ζήση μου στολίσαν.

κι αν τόση είναι που κέρδισα μεσ’ στη ζωή σοφία,

το βλέμμα έχω πάντα του παιδιού, μεσ’ τη φωτογραφία.

Αριάδνη Μεσογείτη

Προβολές: 100

Σχόλιο από τον/την marakos στις 5 Δεκέμβριος 2011 στις 22:23: ΕΞΑΙΡΙΤΙΚΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ !ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΤΕ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΔΡΟ.

Σχόλιο από τον/την Αριάδνη Μεσογείτη στις 5 Δεκέμβριος 2011 στις 22:26: σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Μαράκο για τα καλά σας λόγια.

Σχόλιο από τον/την Katia στις 5 Δεκέμβριος 2011 στις 22:45: Ίσως να πέρασε καιρός και τα μαλλιά ν’ ασπρίσαν,

μα οι θύμισές μου θησαυρός, τη ζήση μου στολίσαν.

κι αν τόση είναι που κέρδισα μεσ’ στη ζωή σοφία,

το βλέμμα έχω πάντα του παιδιού, μεσ’ τη φωτογραφία.

Σε συλληψη, σε γραφη, σε συναισθηματα και μηνυματα... σε ολα μα ολα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ευγε Αριαδνη!!!!!! Την καλησπερα μου!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 6 Δεκέμβριος 2011 στις 9:19: .

Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!

Είν’ όλα μέσα μου θαρρώ και το παιδί κι η μάνα,

παράσημα που κουβαλώ σε μια ψυχή τσιγγάνα.!!!!!

Να ` σαι καλά κι όλο χαρά

τα μάτια σου να δίνουν

στα χρόνια μας τ` απανωτά

που ξέρουν να λαμπρύνουν....

Την καλημέρα μου !