Έπιασα μαύρο πάτο

[Katia]

Ξέχειλο γόπες

σταχτοδοχείο

καίνε οι λέξεις

το χέρι κρύο

 

Ποτήρι άδειο

άδειο μπουκάλι

Νου δε σ' ορίζω

σελίδα σκίζω

κι αρχίζω πάλι

 

Πέφτω, γλιστρώ, κατρακυλώ

κι άλλο δεν πάει κάτω...

Έπιασα μαύρο πάτο

τον πόνο προσκυνώ

 

Φιλώ το χώμα

φτύνω στο ψέμα

σε νιώθω πόνε

σε βάζω στέμμα

 

Και να!

Υψώνομαι στο φως

μ' εκρήξεις γύρω, εντός μου

κι ειν ο μικρόκοσμός μου

σύμπαν κι εγώ θεός!

 

 Άναρχες σκέψεις

εικόνες χίλιες

γνέφει κι η πόλη

πίσω απ' τις γρίλιες

 

Κλείνω τα μάτια

μισώ την ύλη

με φθείρει χρόνια

άφθαρτη, αιώνια

πρόστυχη φίλη

 

Σπάζω-χωρίζομαι στα δυο

οδύνες νιώθω γέννας

και την αιχμή της πένας

στο αίμα μου βουτώ

 

Στάζω στις λέξεις 

καθάριο αίμα

σώζω μια αλήθεια 

πνίγω ένα ψέμα

 

Και να!

Υψώνομαι στο φως

μ' εκρήξεις γύρω, εντός μου

κι ειν ο μικρόκοσμός μου

σύμπαν κι εγώ θεός!

Για λίγο... ένας θεός!

_____________________________

μελοποιημένο από τον Γ. Κόμνα

[Κατερίνα]

στο συγκεκριμένο κομμάτι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία.... ξέρεις γιατί;

γιατί όταν μού το πρωτοδιάβασες , ήμασταν στο χωριό !!!(κλαψ)

 

από την πρώτη στιγμή με είχε εντυπωσιάσει

κι εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει το ίδιο!!!

 

είσαι μαγευτική φιλενάδα!!!

[Τάσος Θ.]

οταν γραφεις

Γραφεις

[αισχυλος]

Υπεροχη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!