Ονειρικό ταξίδι

Απ' τα δεσμά απόψε λύσου,

τώρα μαζί μου συντονίσου,

σ' ένα ταξίδι ονειρικό,

πόντο με πόντο να κεντήσω,

στο σώμα σου να ζωγραφίσω

το σ' αγαπώ το πιο γλυκό.



Το όνειρο μαζί μου ζήσε,

ό τι πονά απ' έξω κλείσε

και έλα, πάμε ως το πρωί,

μέχρι ο ήλιος ν' ανατείλει

εγώ να σου τρυγώ τα χείλη

και να μου παίρνεις την πνοή.



Στο όνειρό μας παραδόσου,

στην αγκαλιά μου ξημερώσου

σ' ένα χορό…

Δεν ήξερα σαν πέρασες μπροστά μου

και σ' είδα πρώτη μου φορά,

τι πίκρες θα περνούσε η καρδιά μου

και τόσο πόνο πως χωρά.



Δεν ήξερα πως θα γινόμουν χώμα,

για να πατήσεις το χαλί,

δεν ήξερα πως θα 'φτανα ακόμα

στο τελευταίο το σκαλί.



Δεν ήξερα ότι μπορώ ν' αγγίξω

τον ουρανό σε μιά στιγμή,

και ύστερα τρύπα ν' ανοίξω

και να χωθώ κατ' απ΄τη γη.



Δεν ήξερα σαν φύγεις πως θα γίνω

του κόσμου αυτού η πιο φτωχή,

δεν…

Άιντε να περάσουμε
κι αυτόν εδώ το σκόπελο,
ας μην το προδικάσουμε
ότι θα είν' ανώφελο.

Άκου το προσκλητήριο
και της καρδιάς το πρόσταγμα,
πριν πιούμε δηλητήριο,
του πόνου το απόσταγμα.

Λίγο πριν την κατάλυση
τον έρωτα να σώσουμε,
κάποτε την απάρνηση
κι οι δυο θα την πληρώρουμε.

Άιντε μια προσπάθεια
μην πέσουμε στα άπατα,
στα τελευταία στάδια
κάνει η ψυχή μας άλματα.
------

Ήταν εδώ

Ήταν εδώ τη νύχτα τη μεγάλη,

μέσα απο βλεφαρα κλειστά την είδα,

αντίσταση στο χάρο να προβάλλει

και μέσα μου αναθάρρησε η ελπίδα.



Ήταν εδώ, στου κρεβατιού την κόχη

και τόσο όμορφη όσο θυμόμουν,

-μη μου φοβάσαι, δε θα φύγεις, όχι,

είναι μπροστά σου η ζωή μωρό μου.



Ήταν εδώ να φράξει το χαμό μου,

στον κίνδυνο μάνα είχα φωνάξει,

αν δεν κατάφερνε το λυτρωμό μου

στο πλάι μου να μείνει να σπαράξει.



Μια…

Σε μονοπάτια που δε βγάζουν πουθενά
πάντα τα βήματα με πάνε,
σε μονοπάτια που 'ν αδιάβατα, στενά,
δυο να περάσουν δε χωράνε.

Για τα παράστρατα τραβώ τ' αγκαθωτά,
πάει η καρδιά μου εκεί όπου,
πλήγματα δέχεται βαριά κι απανωτά
και ίσκιος δεν περνά ανθρώπου.

Σε παραδρόμους η καρδιά μου να τραβά
έχει η έρημη το χούι,
δε δίνει σημασία στα στραβά,
ούτε γρικά, ούτε ακούει.

Στείλε μου μήνυμα χαράς,

με κούρασαν τα μίζερα και η κατήφεια,

φτιάξε μ' αυτά που λαχταράς

τα ωραιότερα του κόσμου παραμύθια.



Πες μου για κείνο το χορό

που κάποια νύχτα το γοβάκι είχες χάσει,

μην κλαις πια άλλο, δε μπορώ,

γύρνα στο όνειρο ξανά και κάνε στάση.



Στρώσε κρεβάτι νυφικό

και γέμισέ το με λουλούδια και κουφέτα,

σε κόσμο μπες ονειρικό,

διώξε τη θλίψη από πάνω σου και πέτα.



Ένα χαμόγελο…

Η μεγάλη μου στιγμή

όταν έλθει πώς θα νιώσεις,

θα κοπάσουν οι θυμοί,

μάτια μου θα ημερώσεις?



Ότι είν' απόψε πες,

έτσι θα το προσπεράσεις,

ή τις νύχτες θα με κλαις

και τον ύπνο σου θα χάσεις.



Μη με κλάψεις να χαρείς,

όμορφα να με θυμάσαι,

θα σε βλέπω, μη θαρρείς

και θα είμαι όπου θα 'σαι.



Πάντα χαμογελαστή

θα' ρχομαι στο όνειρό σου,

θα 'μαι όπου χρειαστεί

ο καλός ο άγγελός σου.



Ίσως να 'ναι η…

Θα έλθεις όταν
θα 'χεις απολησμονηθεί,
τότε που ο έρωτας κρινόταν
τον είχες αποποιηθεί.

Θα έλθεις άμα
θα 'χει η αγάπη κουραστεί,
κανένα δεν τη σώζει θαύμα
εάν δεν έχει μοιραστεί.

Θα έλθεις όμως
δεν θα 'μαι εκείνη τη φορά,
σκληρός του έρωτα ο νόμος,
το πούλημα δε συγχωρά.

Θα έλθεις όταν
δεν θα υπάρχει προσμονή
κι ο έρωτας που σου δινόταν
θα είναι πια ξερό κλωνί.

Ας κάνουμε μια αναδρομή,

στις αναμνήσεις να χαθούμε,

ίσως να είναι αφορμή

απ' την αρχή ν' αγαπηθούμε.



Ας ρίξουμε μία βουτιά

μες τα υπόγεια της μνήμης,

μπορεί σε κάποιο απ' τα κουτιά

να 'ναι το τέλος της οδύνης..



Έλα ν' ανάψουμε κεριά

ν' ανασκαλέψουμε τη στάχτη,

κάπου εκεί σε μια μεριά

μια σπίθα ακόμα θα ανάφτει.



Ας κάνουμε μια δοκιμή

και να ξεθάψουμε τις μνήμες

γιατί όσα φέρνει μια στιγμή

μέρες δε φέρνουνε και…

Απ' το ένα ξαναρχίζω
τη ζωή μου να μετρώ
κι ό τι πόνεσε το χθες μου
στα σκουπίδια το πετώ.

Βρήκα άλλο μονοπάτι
που δε βγάζει σε γκρεμό,
με φαντάσματα τις νύχτες
έπαψα να πολεμώ.

Με σκιές και με ψιθύρους
έκοψα την επαφή
κι ό τι η ζωή χρωστάει
τώρα θα επιστραφεί.

Τη ζωή μου ξαναρχίζω
να μετρώ απ' την αρχή
και το παρελθόν το γκρίζο
διαγράφω μ' ένα Χι

Έβαλα βίσμα,

πήρα το χρίσμα

και κατεβαίνω στις εκλογές,

εγώ σας λέω

είμαι το νέο

από τις άλλες επιλογές..



Όλα θα τάξω

πως θα τ' αλλάξω,

μα θα τα πούμε και κατ' ιδίαν,

σας το τονίζω,

θα καθαρίζω,

έχω τις άκρες στα υπουργεία.



Όλοι θα χτίζουν

όπου νομίζουν,

σε ό τι λέω είμαι σπαθί,

θα αποκτήσουν

κι αν το ζητήσουν

κι ένα ποτάμι πολύ βαθύ.



Όλα θα γίνουν

και θα πολύνουν

και τα…

Τίποτα δεν θα 'ναι όπως
μέχρι χθες αλίμονο,
ένα λάθος τριβελίζει
το μυαλό επίμονο.

Κι αν ακόμα το στριμώξεις
μες του νου τα έγκατα,
ή και να το καλωπίσεις
με ωραία ψέματα,

πάλι αυτό θα επιμένει
και θα αναδύεται,
δηλητήριο στη γεύση
που δεν καταπίνεται.
...
Η αγάπη ένα σκάφος
που διεμβολίστηκε
από το μοιραίο λάθος
και καταβυθίστηκε.

Ήσουν χειμώνας που δεν είδα

ούτε μια μέρα αλκυονίδα,

ένας χειμώνας μ' αγριάδα

που δεν τον ζέστανε λιακάδα.



Μια θάλασσα ανταριασμένη

κι εγώ βαρκούλα να τη δέρνει,

μέσα στου πέλαγου τη μέση

χωρίς λιμάνι για να δέσει.



'Ενα βουνό 'σουν χιονισμένο

ξυπόλητη να τ' ανεβαίνω,

άλλοτε έρημος Σαχάρα,

της μοίρας μου βαριά κατάρα.

-----

Ήσουν και άλλα και αυτά,

αν θες στα δίνω και γραφτά.

Κάνε την αυτοκριτική

και θα…

Δεν ήμασταν εμείς

Δεν ήμασταν εμείς εκείνοι οι ξένοι

που δεν αντάλλαξαν αγάπης λέξη,

εμάς αιώνιος δεσμός μας δένει

που πέρα κι απ' το θάνατο θ' αντέξει.



Δεν ήμουν, δε μπορεί να είμ' εκείνη

π' απέφυγε ν' αγγίξει τη ματιά σου.

Μ' ένα φιλί ψυχρή και παγωμένη

δε θ' άφηνα εγώ την αγκαλιά σου.



Δεν ήμασταν εμείς μα κάποιοι άλλοι,

π' αδάκρυτοι ατάραχοι χωρίσαν

με μια μονάχα τυπική αγκάλη

που στη στερνή στιγμή τους δε…

Μέσα στο αχανές του χρόνου,

να δεις που θα συναντηθούμε,

το δάκρυ, ίαμα του πόνου

θα γίνει, μέσα να πλυθούμε.



Αν τώρα θύματα κανόνων,

θα ρθει στιγμή, κάτι μου λέει,

μες τους αιώνες των αιώνων

που θα εξοφληθούν τα χρέη...



Το φως θα δούμε ν' ανατείλει,

σαν ανταμώσουμε και πάλι

και όλα όσα μας οφείλει

το σήμερα, θα καταβάλλει.



Τώρα δεν πρέπει λεν τα ήθη

να σ' αγαπώ και ν' αγαπιέμαι

κι έφτιαξ' αυτό το…

Κατάντησε ένα φορτίο
ο έρωτας που νιώσαμε,
φτάσαμε στο μηδέν σημείο
και τον αποτελειώσαμε.

Στην τελευταία τρικυμία
σωσίβιο δε ρίξαμε,
έγιν' ο έρωτας θυσία
και στα βαθιά τον πνίξαμε.

Μέσα από κύματα σαράντα
πέρασε και κρατήθηκε,
τώρα δεν είπαμε αγάντα
και πια καταποντίστηκε.
-----
Ο έρωτας να επιζήσει
αδύνατον του αδυνάτου,
αν το Εγώ επικρατήσει
τον παραδίνει του θανάτου.

Αύριο πάλι

Σήμερα είπα βάζω τέρμα,

δεν ξαναγράφω λέξη μια

αφού δε μου 'χει μείνει θέμα

εκτός από την ερημιά.



Πετώ χαρτιά και σημειώσεις,

μολύβι δεν ξανακρατώ,

να περιγράφω κι άλλες πτώσεις

και τις οδύνες σταματώ.



Μαχαίρι βάζω στα γραψίδια

να ζω τον πόνο μια φορά

και θα πετάξω στα σκουπίδια

κάθε γραπτή αναφορά.



Μα ξέρω δε θα το τηρήσω

κι αύριο πάλι θα ζητώ

χαρτί. μολύβι να μιλήσω,

μιας και το…

Δεν βρίσκεσαι τώρα παρά
μέσα στις μνήμες
και σ' όσες μου 'διναν χαρά
αγάπης ρίμες.

Μέσα στα αναμνηστικά,
στις μελωδίες,
σε γράμματα ερωτικά,
σ' ολονυχτίες.

Υπάρχεις μες την πεθυμιά,
στα όνειρά μου
και στης ψυχής την ερημιά
στο ξύπνημά μου.

Κι ύστερα μες τις σιωπές,
στα μάτια μπόρα
και στης καρδιάς τις εγκοπές
στο χθες και τώρα.

Με πέρασαν στην άλλη όχθη
χαμένα όνειρα και στόχοι.
Και τώρα στην παράνοιά μου
ξεχάστηκαν τα όνειρά μου.

Πίσω θεριά ανήμερα,
πέρασα στην αντίπερα,
δεν έχει κάτι εκεί πίσω
να θέλω να ξαναγυρίσω.

Τα ναι που είπα και τα όχι
έγιναν να με πνίξουν βρόγχοι.
Μα τώρα απ' την αντιπέρα
ίσως να δω μια άσπρη μέρα.

Μια νύχτα χειμωνιάτικη
μες την ψυχή μου κατοικεί.
Μαύρο σεντόνι.
Αργά-αργά μα σταθερά
μου ψαλιδίζει τα φτερά
και με σταυρώνει.

Μια νύχτα θεοσκότεινη,
με τη βροχή της όξινη
έχω ρουφήξει,
μ' αγκάλιασε σφιχτά-σφιχτά
με τα σκοτάδια τα πηχτά
και θα με πνίξει.

Κι άλλη μια νύχτα ρούφηξα
ψυχή μου και σε βούτηξα
μες τη μαυρίλα,
πώς έτσι της αφήνεσαι
και δεν διαμαρτύρεσαι,
ψυχή μου, μίλα!