άσε την πόρτα σ ανοιχτή

το φώς να σ αγκαλιάσει

να πλημμυρίσει την ψυχή

και να μην αποδράσει

άσε την πόρτα σου ανοιχτή

και πες μια καλημέρα,

ήλιο έχει ανάγκη η ψυχή

και ζωογόνο αγέρα

άσε την πόρτα σ ανοιχτή

και βγες απο τ αμπάρι,

για να σου λούσει τα μαλλιά

τ ολόγιομο φεγγάρι

άσε την πόρτα σ ανοιχτή

για να λακίσει ο φόβος.

αυτός που πνίγει τη ζωή

όταν κοιμάσαι μόνος

άσε την πόρτα σου ανοιχτή

στον ήλιο…

-οδηγήστε μπροστά μας τον αναιδή προσφεύγοντα !

-όλοι αυτοί,ποιοί είναι ψηλέα μου?

-σσσσσ..οι σεβαστοί αρχιδικαστές μας !

-και γιατί είναι τόσοι πολλοί?

-γιατί είναι ολομέλεια !…

Σε κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, μιά ζωή έρχεται και μιά φεύγει σε τούτη ,αλλά κι από τούτη την ενοικιαζόμενη θυρίδα της ζωής, που όλοι μας κατ ανάγκη μοιραζόμαστε,συνήθως με πολέμους και ποταμούς από δάκρυα και αίμα.Ταξιδευτές στο ίδιο τραίνο, με μιλιούνια άλλους άγνωστους μας, περιμένουμε το τέλος και του δικού μας ταξιδιού, γιομίζοντας ο καθένας το δικό του δισάκι με όνειρα αλλά κι ελπίδες φρούδες πολλές φορές, για κάτι πέραν…

ΣΤΗΝ ΗΡΩΙΔΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΟΥ ,ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

θέλω να πω "ευχαριστώ"

που ναυαγό με βρήκες,

που μούδωσες να πιώ νερό

και στην καρδιά μου μπήκες

θέλω να πω "ευχαριστώ"

που νοιάζεσαι για μένα,

και που θ ανέχεσαι όσο ζω

την κολλητή * κι εμένα

θέλω να πω "ευχαριστώ"

που σπάνια γκρινιάζεις,

και στα πολλά κουσούρια μου

δεν…

Αν θές

Φεύγει και χάνεται το χθες

γιαυτό αγάπη μου αν θες

μη μ αρνηθείς και κάνε το θυσία

κι έλα σαν μια πανέμορφη οπτασία

στα μπερδεμένα όνειρα μου

να σταθείς

τα ασπρισμένα τα μαλλιά μου…

μιά παπαρούνα έσκυψα

κι έκοψα από χάμω

και μούπε με παράπονο

να μη το ξανακάμω

γιατί έτσι ξερίζωσα

το κόκκινο της χρώμα

πούχε και την εστόλιζε

πάνω στης γης το χώμα

σαν παπαρούνα κι η καρδιά

στο στήθος ριζωμένη,…

πάρε χαρταετέ εκεί ψηλά

αγάπες κι όνειρα κρυφά

στα σύννεφα άγγιξε τα,

κι ύστερα κοίταξε καλά,

κι αν δεις πως είν απατηλά,

να μη διστάσεις, πέταξε τα.

Όνειρα, όνειρα τρελά

μόνο συ μπορείς να ταξιδέψεις,

κι από του σπάγκου την ουρά

να τα λικνίσεις απαλά…

-Κάρολε,Κάρολε..

-μπρρρρρ…ποιός είναι νυχτιάτικα ?

-ένας δεκαπεντάχρονος του 1940

-και τι θές φάντασμα στο Βασιλικό παλάτι ?

-απλά ήθελα να σε δώ από κοντά ..

-μα κι εσύ θα ήσουνα τώρα στην ηλικία μου

-κόντεψα να είμαι ,αλλά…