Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ο σταθμός του παραδείσου

Σε κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, μιά ζωή έρχεται και μιά φεύγει σε τούτη ,αλλά κι από τούτη την ενοικιαζόμενη θυρίδα της ζωής, που όλοι μας κατ ανάγκη μοιραζόμαστε,συνήθως με πολέμους και ποταμούς από δάκρυα και αίμα.Ταξιδευτές στο ίδιο τραίνο, με μιλιούνια άλλους άγνωστους μας, περιμένουμε το τέλος και του δικού μας ταξιδιού, γιομίζοντας ο καθένας το δικό του δισάκι με όνειρα αλλά κι ελπίδες φρούδες πολλές φορές, για κάτι πέραν του φθαρτού και προσωρινού.
Πάντα με τ ανθρώπινα δεδομένα και τα γήινα είναι κτισμένοι οι σταθμοί υποδοχής μας και σύμφωνα με τις προσδοκίες μας.Kήποι δροσεροί,ουρί του παραδείσου,θεσπέσιες πόλεις, ακύμαντες παραλίες και απέραντες κοιλάδες με μυροβόλα άνθη, απλώνονται ως τα πέρατα της φαντασίας μας.
Όλα τους φτιαγμένα και ραμμένα σύμφωνα με ότι μπορούν να συλλάβουν οι αισθήσεις μας σε τούτο το πεδίο της προσωρινής μας διαμονής. Κι όμως, ελάχιστοι συνταξιδιώτες φαντάζονται και περιμένουν κάτι το διαφορετικό πέραν του υλικού και άσχετο με την φύση και τις αρχές της όπως τις βιώνουμε πάνω σε τούτο τον ασήμαντο κόκκο ζωής.

Οι περισσότεροι ονειρεύονται μια καινούργια αρχή χωρίς αρρώστιες ,πόνους και δάκρυα.
Μια νέα ζωή που θα κυριαρχεί η νιότη κι ο τοξοβόλος έρωτας όπως εδώ κάτω στην υπόγα, αλλά χωρίς γηρατειά και ..βιάγκρα.
Οραματίζονται ένα σώμα αθάνατο ,σφριγηλό και ωραίο ,για να γεύεται τους καρπούς του παραδείσου στο διηνεκές ,χωρίς βαρυστομαχιές και αέρια.Προσδοκούν, ότι στον σταθμό της υποδοχής μας, θα έχουνε για όλους μας έτοιμα καινούργια "κουστούμια" ραμένα σύμφωνα με τις προσδοκίες και τις επιθυμίες μας ,για να συνεχίσουμε αυτό π αφήσαμε ξοπίσω μας ατελείωτο,δηλαδή τις επιθυμίες και τα όνειρα μας που δεν εκπληρώθηκαν.
Οι φτωχοί θα γνωρίσουν τον πλούτο που δεν γεύθηκαν, αλλά και οι πλούσιοι τον υπερπλούτο που θα υπερχείλιζε το σεντούκι τους ,που δεν πρόλαβαν στη Γή να το φισκάρουν.Ολοι λοιπόν ελπίζουν, σε κάτι πολύ παραπάνω από κείνο που βίωσαν στον κόσμο της ύλης,αλλά και πάλι ..υλικό.

Αναζητούν και ελπίζουν σε γνώριμες τους εικόνες απ τον Γήινο κόσμο τους.Αέρα,Νερό και χώμα, αλλά σ ένα ιδανικό και ειδυλλιακό περιβάλλον,δίχως λιμούς αλλά και καταπονήσεις από την Γήινη εργασιοθεραπεία,χωρίς αφεντικά να τους εκμεταλλεύονται και να τους απομυζούν ψυχή και σώμα.Χωρίς Μνημόνια,φόρους και κρατήσεις, ανεργία και απολύσεις.,Χωρίς αυτοκίνητα και ρυπογόνες βιομηχανίες,χωρίς τσουνάμια ,τυφώνες και σεισμούς,χωρίς το φαινόμενο του θερμοκηπίου και το λιώσιμο των πάγων.
Όμως το καθαρό περιβάλλον στον κόσμο της ύλης, εξαρτάται αποκλειστικά ,του πώς και ποιοί το διαχειρίζονται.Μαζί λοιπόν με τις φιλοδοξίες και τα ανεκπλήρωτα όνειρα τους,θα κουβαλήσουν τον εγωισμό ,την αρχομανία,τα βίτσια και τα απωθημένα τους.

Εκεί θα ξεχωρίσουν κάποιοι συνταξιδιώτες, οι οποίοι έχοντας πείρα στο εμπόριο αλλά και την πολιτική απο τούτη την διάσταση, θα φροντίσουν κάποια στιγμή να τα εκμεταλλευτούν για λογαριασμό τους με το αζημίωτο φυσικά, αφού ο κόσμος της ύλης δεν συνάδει με ευαισθησίες και ρομαντισμούς.
Θα δημιουργήσουν ξανά το χρήμα,τα ιερατεία,τους θρόνους και τις κάστες και θα γεννηθεί ξανά ο κλάδος των πολιτικάντηδων, αλλά και των κομματικών παρακοιμώμενων τους, για να τους διευκολύνουν στο έργο τους.
Και τότε οι συνταξιδιώτες θ αντιληφθούν , πως δεν τέλειωσε το ταξίδι τους στον σταθμό του παραδείσου...

Μαράκος

Προβολές: 84

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 3 μέλη

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 21 Ιούνιος 2014 στις 23:17: καλό βράδι φίλε Μάριε, μακάρι να γινότανε να φέρναμε τον εαυτό μας και τον κόσμο σε ανθρώπινα μέτρα, για αυτό η επανάσταση θα είναι πάντοτε διαρκής, από ότι κατάλαβα από το έργο του Ν. Καζαντζάκη: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ.

ευχαριστώ για την προσοχή σου ολόψυχα.

Σχόλιο από τον/την marakos στις 22 Ιούνιος 2014 στις 9:24: η μετριοτητα μου σ ευχαριστεί φίλε Παντελή

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 22 Ιούνιος 2014 στις 21:11: Κάπου εκεί, σε ένα τέτοιο σταθμό θα βρεθούμε όλοι μας και θα σταθούμε στην ουρά για ένα εισιτήριο.................

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 23 Ιούνιος 2014 στις 0:02: καλά κάνεις Μάριε, εγώ δεν είμαι κριτικός, απλά διάβασα το κείμενο σου

κι είπα τη φτωχή γνώμη μου, συμπάθα με αν δεν απόφυγα το ατόπημα.

Σχόλιο από τον/την marakos στις 23 Ιούνιος 2014 στις 12:39: ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΕΠΡΑΞΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΠΕΣ!!!

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 25 Ιούνιος 2014 στις 13:37: /span>Ναι, στον ίδιο σταθμό θα βρεθούμε.. Εκεί είναι και το μυστικό, να μην μετακομίσουμε έχοντας την μαυρίλα μέσα μας και την ακουμπήσουμε ξανά στα ράφια της ταλαίπωρης ψυχής μας. Ας ΤΑΞΙΔΈΨΟΥΜΕ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΟΊ .Εξαιρετικό κείμενο, με επισημάνσεις φοβερές....!!!!!

Χάρηκα που σε είδα στην σελίδα μου. Εισαι Πάντα ο Αγαπημένος μου φίλος. !!!!

Σχόλιο από τον/την marakos στις 25 Ιούνιος 2014 στις 15:05: σ ευχαριστώ Κοντεσσίνα μου,όπως ευχαριστώ και τους φίλους Παντελή και Δημήτρη ,που σχολίασαν πιό πάνω

Σχόλιο