Γιατί ο Έρωτας πάντα τελειώνει

και πονάει συνεχώς η Μοναξιά,

Κι ενώ σε τυλίγουνε οι πόνοι,

είναι πάντα Αυτός που σε Οδηγά.



Γιατί είναι Ατέλειωτη η Αγάπη;

Δίνεις πολλά για να την έχεις

το Άρωμα της, ντυμένο σαν Αγκάθι,

μα ᾽σύ για πάρτη της, ξοδεύεις.



Την πιάνεις μέσα στα Σκοτάδια,

την χάνεις μέσα στα Βουνά.

Χύνεις δάκρυα Καντάρια,

μα όλους τους πόνους, τους νικά.



Γιατί η Αγάπη είναι Νεράϊδα;

Η Μορφή της δεν φέγγει… Συνέχεια

Η Ελιά μου στο Μπαλκόνι,

με πηγαίνει στην Πατρίδα.

Τι κι αν ζει μέσα στο Χιόνι,

μου ανάβει την ελπίδα.



Μια Καρδιά πάνω στον Τοίχο,

μου θυμίζει πάντα εσένα.

Και που ζεις μέσα στο στίχο,

τα όνειρα σου, μου είναι ξένα.



Αφού ζω μες στην Μαντάρα,

σβήνω το φως σου με τα Στόρια.

Πάω να πιάσω την Κιθάρα,

μα με πιάνει, η Στεναχώρια.



Και το Πιάνο στην Γωνία,

με φωνάζει για Παρέα.

Μα μου βγαίνει Νοσταλγία,

και… Συνέχεια

Μύρια σ' αγαπώ μου είχες πει,

πόσα απ᾽αυτά, ήτανε Αλήθεια.

Τόσοι καημοί μου, είχαν λυτρωθεί

και ζούσα την Λαχτάρα από συνήθεια.



Μια στιγμή ανάμεσα στο Πάθος,

πάλι αναστέναξες τα… ''Σ᾽αγαπώ''.

Μα ο πόνος, σαν κρύωσε το λάθος,

συνεχώς μ᾽εμπόδιζε, για να τα πιώ.



Με μιά Αδίστακτη μικρή φωνή,

σ᾽αγαπώ μικρά θα ξαναπείς.

Μα πριν φωτίσει η Χαραυγή,

τριαντατρείς φορές, θα μ᾽αρνηθείς.



Να προσέξεις Αστέρι μου πολύ,

γιατί… Συνέχεια

Όλα γύρω σκοτεινά,

να τα βλέπω πιό καλά.

Όλα γύρω σιωπηλά,

σαν στο Σινεμά.

Στης ζωής μου την ταινία, τρεμοπαίζει η Χαρά.



Πάω να γείρω στο Κρεβάτι,

μπαίνεις μέσα στο Σκοτάδι,

παύει η Σιγαλιά

και φωτίζει η Βραδυά.

Δίνει Ελπίδα μες στη Νύχτα να σε διώξω Μοναξιά.



Το χέρι απλώνω να σ᾽αγγίξω,

το Άρωμα σου, να μυρίσω

Αναβοσβήνει η Μορφή σου,

το χάνω το Φιλί σου.

Σαν Φάντασμα με σέρνεις, σ᾽όλη την Ζωή… Συνέχεια

Σαν το Φεγγάρι την Γη σε θαυμάζω την Νύχτα,

μα παγωνιά της Θύελλας, κρύβει η Ματιά μου.

Κόκκινο της αστραπήϟ, στο βλέμα σου βρήκα

κι ας σε βλέπω ήρωα, στα σκούρα ονειρά μου.



Αφού απ᾽την ζωή σου με πέταξες Εκτός,

αφήνω τα Ιδανικά μου, μόνα τους να πορέψουν.

Αφού είσαι αδύναμη να δεις την Ζωή με Φως,

σφαλίζω ότι απόμεινε, να μην το ληστέψουν.



Στις ζωγραφιές του ορίζοντα χαρακώνω την νιότη μου,

σ᾽αυτά που θυμάμαι κι σ᾽αυτά που… Συνέχεια

Σ᾽εκείνο το γκρίζο Χιόνι του Χειμώνα,

θαμπώσαν και κλέψαν την ψυχή μου.

Σε απρόσωπες πόλεις με ψεύτικα φώτα,

άνθρωποι Λύκοι, ρημάξαν την ζωή μου.



Λογαριάζω κι σένα στις αμέτρητες μπόρες,

κολυμπώντας μονάχος μέσα στο πλήθος.

Της Μοναξιάς μου θυμάμαι, τις ατέλειωτες ώρες,

εσύ ήσουνα εκεί, ο πιό βαρύς μου Λίθος



Έτσι η Αλήθεια πέρασε και χάθηκε στο Χιόνι,

ενώ γυρίζω σαν Αλάνι που η ζωή του γέρασε.

Ανήλικος Γέροντας που τ᾽ όνειρα του… Συνέχεια

Ηλιαχτίδα στις γρίλιες, παίζει την μορφή σου

κι ο Αυγερινός, την μοναξιά μου, μου θυμίζει.

Θυμάμαι που έμπαινα μέσα στο κορμί σου,

μνήμη του Έρωτα που την καρδιά λυγίζει.



Που να᾽ταν άραγε το απόρθητο βουνό,

κι η σπηλιά, που στα δύσκολα, κρυβόσουν;

Ποιά μοίρα σου᾽στειλε δακρυσμένο ουρανό

κι μαζί μου, τους καημούς δεν μοιραζόσουν.



Έφυγες ξαφνικά, χωρίς να πεις τους λόγους

μ᾽άφησες μόνο στην βροχή και στα δικά σου λάθη

Ενώ γοργόνες γύρω… Συνέχεια

Άβυσσος για μένα η σκέψη σου.

Δωμάτια σφαλιστά, αμπαρωμένα.

Απέξω μ᾽αφήνουν απ᾽την σκέπη σου,

με τα φτερά τραυματισμένα.



Ενώ πνίγομαι, εγώ το πάλευα,

γιατί αγάπησα εκείνο το δελφίνι.

Εγώ στα μάτια του το μάντεψα,

ότι ελεύθερο, ήθελε να μείνει.



Και το φως της μέρας σβήνει

και του Έρωτα ο πόθος με πονά.

Μα η κούραση της μέρας φτύνει

κι αυτόν τον πόνο τον νικά.



Μα σαν κοιμηθώ θα φτερουγίσω

μακρυά απ᾽την άμμο της… Συνέχεια