Μες το Σεφέρι διάβασα
ν΄απλώνεται η ομίχλη,
από τα όρη τα στενά
έως ψηλά τη Δίρφη.
Και ένα πέπλο του χιονιά
που κάλυψε το δρόμο,
έγινε στάλα του θεού
και κύλησε στον ώμο.
Μέσα στο μισοσκόταδο
που ανοίγουν οι Χαραμάδες,
μπαίνει ο Ήλιος ξαφνικά
κι ακούγονται οι μπάντες.
Κι αν οι Ημίθεοι ξυπνούν
μέσα απ΄το λήθαργό τους
γίνονται Ήρωες ξανά
μέσα από τον εαυτό τους..

Μέσα απ' το Νεφέλωμα ξεχώρησα εσένα,

σαν πρωινό που ξύπνησα με μάτια νυσταγμένα.

Μπροστά στα πόδια σου έστρωσα της Άνοιξης λουλούδια

και του Ουρανού χαμόγελα που γίνονται τραγούδια..

Κι όταν το βήμα έκανες

για να με συναντήσης

σαν Αγέρας σε προσπέρασα

για να με Αγαπήσεις,

ακόμα περισσότερο

χωρίς να με ρωτήσεις.

Σου έδωσα Μέλι της Καρδιάς

κι απ΄την ψυχή μου ΚΤΥΠΟΥΣ,

για να με σκέφτεσαι…

Μέσα απ' τους κτύπους της καρδιάς
εγώ τα μάτια σου αντικρίζω,
σε πάω προς τον Ουρανό
κι όλη την Γη σου την χαρίζω.
Κι όλη η ακροθαλασσιά
στα Σύννεφα ανεβαίνει
για να λούζονται τα πόδια σου
με μύρο που-σε- ζεσταίνει(ανασαίνει).
Παίρνω το χρώμα του καιρού
όταν γλυκανασαίνει
και σου χαρίζω δυό Φιλιά
όταν η Αγάπη Δένει...

Μέσα απ' το Νεφέλωμα ξεχώρησα εσένα,
σαν πρωινό που ξύπνησα με μάτια νυσταγμένα.
Μπροστά στα πόδια σου έστρωσα της Άνοιξης λουλούδια
και του Ουρανού χαμόγελα που γίνονται τραγούδια..
Κι όταν το βήμα έκανες
για να με συναντήσης
σαν Αγέρας σε προσπέρασα
για να με Αγαπήσεις,
ακόμα περισσότερο
χωρίς να με ρωτήσεις.
Σου έδωσα Μέλι της Καρδιάς
κι απ΄την ψυχή μου ΚΤΥΠΟΥΣ,
για να με σκέφτεσαι γλυκά
μέσα σε Ανθισμένους ΚΗΠΟΥΣ ..

Τι σημαίνει ΑΓΑΠΗ και τι σημαίνει ΕΡΩΤΑΣ ?????????????????????????????????????????????????????????????

Τι σημαίνει να είσαι ΠΛΟΥΣΙΟΣ?????????????????????????????????????????????????

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΦΤΩΧΟΣ ?

Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κι αν στη ΣΤΟΙΧΟ-γωνιά σου κοιταξα

ξεπέρασα και σένα

γι αυτό μη με ακολουθείς

γιατί είναι ξεπερασμένο...

Κι αν από ψηλά (κατι ) ψάχνεις εσύ

στη γη είναι αραιομένο 

ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ

ΣΟΥ ΓΝΕΦΕΙ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ ***

ΥΓ. Συγνώμη για τα Κεφαλαία ...

ας γράψουμε και κάτι πιο απλό !!

ΝΥΝ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΝΥΝ Η ΣΠΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Και αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο ΜΕΓΑΣ ...

(Οι Τελευταίοι στίχοι του Άξιον Εστί>>)

Η ανάμνησή σου χάραγμα

μες την συνείδησή μου

κι έγινε ο πόνος , Φως κι Ανθός

στην πλάση την δική μου.



Κοιμούνται οι σκέψεις μεσοπέλαγα

Καράβια αραγμένα,

ενώ το δείλι στάλαζε

βαθιά μες την ψυχή.



Μου πεζογέλαες κρυφά

στου Ονείρου τα Μαϊστράλια

και σ’ ένα απάνεμο πρωί

της φωτεινής μου ανυπαρξίας,

μεθούσα τα σκοτάδια.



Νυχτολαλούν απ’ άκρη σ’ άκρια

Λόγια Ανεμοφτέρωτα…

Κι αν στην καρδιά σου κατοικούν
η Αγάπη και ο Χρόνος,
μες την Ψυχή σου βρίσκεται
το Θείο και ο λόγος.

Δίψασε η σκέψη του μυαλού
και δρόσισε τα χείλη,
από της Φαντασίας την πηγή
σ’ ένα μικρό λαγήνι.

Δρόμοι του διφορούμενου
που οδηγούν στην Πλάνη,
είναι τα χρόνια σήμερα
όταν η Πίστη πια δεν κάνει.

Περνώντας απ’ τα σύνορα

του ονείρου Φαντασία,

και φτάνοντας στ’ απόγειο

μιας θείας Μυσταγωγίας.



Ίντριγκες που χλόμιασαν

τ’ Αγέρα την φρεσκάδα,

διώχνοντας τ’ αρώματα

απ’ της φύσης την ομορφάδα.



Χωρίς τ’ απομεσήμερο

το δείλη να πεθαίνει,

τ’ απόβραδο που χάνεται

στο κύμα που σωπαίνει.



Και ένας Μαΐστρος που φυσά

στο Νότο ξεχασμένος,

το χρόνο ανοίγει για να δει,

σε χώρου την…

Το Όνειρο ξαπόστασε
και ο Ήλιος εκοιμήθει,
μες την Αυγή που πρόβαλε
μετά από Ξενύχτι.

Τα Χρόνια που μεθύσανε
πίνοντας απ’ το μούστο,
παλιάς Γιορτής που σήμερα
αφέθηκε στο γούστο.

Νύχτες Λευκές και ατέρμονες
πλανέψαν τις Ημέρες,
και τα Σκοτάδια σκέπασαν
τα Χρώματα για μέρες.

Το Όνειρο ξαπόστασε
στου Ήλιου εκεί την πλάτη,
και η Αυγή ξεπρόβαλε
δείχνοντας κάποια Άκρη.