Παράξενη επισκέπτρια σκοτεινή σαν βαθύ πηγάδι,

ήρθες σαν λαίλαπα τα πάντα στο πέρας να σκορπίσεις,

χωρίς να λυπηθείς και τίποτε ακέραιο ν’ αφήσεις,

στης καρδιάς μου της αγνής... το καταπράσινο λιβάδι.

Τα πάντα έρεαν στο είναι μου απ’ την ακατάδεκτη σου παρουσία,

των ματιών σου η γοητεία θαμπωτική γεμάτη μυστήριο

κ' η χλομάδα του προσώπου σου πικρή σα δηλητήριο,

που σκλάβος ένοιωθα παραπλανημένος... σαν σ’ ερήμου…

Ήταν κρίμα που μεγάλωσε,

ο πόνος στις πόρτες της καρδιάς,

ήταν κρίμα που το μάτι έχασε,

την πρώτη ακτίνα αντηλιάς.



Έφυγα γρήγορα ένα πρωινό δροσερό,

καθώς έτρωγες το κορμί μου σαν σαράκι,

τις παραξενιές σου άλλο δε μπορώ,

ούτε των χειλιών σου το φαρμάκι.



Λυπάμαι τα όνειρα που χαράμισα,

τις νύχτες που ‘ταν τόσο σκοτεινές,

τα νιάτα μου για σένα έχασα.



Την ηρεμία στη ζωή νοστάλγησα,

οι μέρες έπαυσαν να είναι φωτεινές

κι…

Έφυγες ένα πρωινό χωρίς να πεις ένα αντίο,

μου λείπει αφάνταστα το χαμόγελο σου το γλυκό,

που να χαρίζεις άραγε τα φειδωλά σου χάδια;

Και ποιος θα απολαμβάνει το κορμί σου το μαγευτικό.



Φεύγεις γι’ άλλη μια φορά από κοντά μου,

λείπεις μόνο μερικές ώρες φαντάζουν όμως αιώνες,

νοσταλγώ την γκρίνια της στριγκλιάς σου φωνής

και τα λόγια σου τα σκληρά σαν βαριές κοτρώνες.



Υπάρχει μόνον ένα κορμί στο κόσμο τούτο,…

Ματοστάλαχτο φεγγάρι,

στον ασυννέφιαστο ουρανό,

σε σούρουπου τ’ αγιάζι,

πόσο μ’ άρεζε να σε κοιτώ.



Ματοστάλαχτο φεγγάρι,

στης θάλασσας τα ύδατα,

μου φεύγε το μαράζι,

αφήνοντας πίσω στίγματα.



Ήτανε οι στιγμές μυστηριακές,

κάτω από το φεγγαρόφωτο,

μάτια πανούργα σεληνιασμένα.



Οι βραδιές κύλαγαν μαγευτικές,

η φαντασία οργίαζε ως ξέφωτο,

σε λόφου την άκρη τ’ ανθισμένα.



Αύγουστος 2013…

Τα ματάκια σου τα μελιά,

τι όμορφα που ‘ναι,

υπέροχα σαν αντηλιά,

το φως των σκέψεων μου είναι.



Το μυροβόλο σου κορμί,

πάνω στου κάμπου το γρασίδι,

αγνάντευα με γαλήνια σιωπή,

των ματιών μου σ’ έβλεπα στολίδι.



Μια ωραία βλέπω πανδαισία,

πάνω στα κύματα με περηφάνια,

χρωματιστή απέραντη οπτασία,

που ήρθε με ζωντάνια.



Η αγνότητα είν’ η…

Το πάθος δεν έλεγα ν’ αφήσω,

για τα μάτια σου που τόσο αγαπώ,

στη σκέψη δε μπορώ να σβήσω,

τον έρωτα που καρδιοχτυπώ.



Είσαι το λαμπερό μου άστρο,

που φωτίζει με γαλήνη την καρδιά,

το κύμα της μελαγχολίας άσ’ το

κι έλα να πνίγουμε στα χάδια και φιλιά.



Ο νους μου μέρα νύχτα ταξιδεύει,

σε λιβάδια καταπράσινα δροσερά,

την αγκαλιά σου λαχταρά προσμένει,

σε ατέλειωτης την νύχτα ξαστεριά.



Είσαι…

Είσαι πλάσμα υπέροχο,

τόσ’ όμορφο γοητευτικό,

το βλέμμα σου τ’ αγέρωχο,

φάνταζε στα μάτια μου ρομαντικό.

Αν ήσουν η αρχή και το τέλος,

στο ουράνιο τόξο το μαγευτικό

και του θεού έρωτα το βέλος,

στην καρδιά μου θα ‘μπαινες ένα δειλινό.

Την σκέψη δεν…

Άλλη μια πανσέληνος κι απόψε,

την καρδιά μου συγκλονίζει,

το μαγεμένο φως σου δώσε,

στων ματιών μου την οδύνη.



Την σκέψη μου βασάνιζε,

η ποθητή σου παρουσία,

στα γράμματα σου αντίκριζε,

η καρδιά μου την λατρεία.



Υπάρχει να ξέρεις μια ψυχή,

που αγκομαχά και υποφέρει,

για τα μάτια σου και μόνο.



Με μια του αγέρα πνοή,

τον ονειρικό έρωτα να φέρει,

διώχνοντας παντοτινά τον πόνο.





Πάρης…

Το βλέμμα μου δεν ήθελα,

να σηκώσω από σένα,

στα μάτια σου αντίκρισα,

θεοφώτιστη την μέρα.



Είσαι το κύμα που ποθούσα,

να ‘ρχοταν στην καρδιά μου,

το κορμί σου να θωρούσα

κι ας ήταν στα όνειρα μου.



Ήσουν το πιο γοητευτικό

άνθος, που φύτρωσε ένα πρωί

μες στο κήπο τον μαγευτικό,

ήρθες με του αγέρα την πνοή.



Έλα λοιπόν γλυκιά σε μένα,

είσαι το πάθος που αναζητώ,

άλλο πλάσμα δεν αγαπώ…

Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου να ‘ξερες πόσο,

να σ’ αγκάλιαζα τις νύχτες με χάδια τρυφερά,

του έρωτα μου τα φιλιά στο κορμί σου ν’ απλώσω

και στα μάτια σου ν’ αντίκριζα την αστροφεγγιά.

Θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου να ‘ξερες πόσο,

να βάσταγα χαρούμενος το δροσερό σου χέρι,

την γλύκα των χειλιών σου λαχταρώ να…

Νοσταλγώ τις στιγμές,

που βρισκόμουν κοντά σου,…

Μες στη φθινοπωρινή ανία,

λαχταρούσα την χαρά,

στης ζωής την τρικυμία,

κολυμπώ στην συμφορά.



Μια στιγμή ελπίδας,

πως…

Όταν με το καλό ξημέρωνε,

έφευγε ένα βάρος απ’ την καρδιά,

ο πρωινός αγέρας έδερνε,

των δέντρων τα κλαδιά.



Παρακαλούσα να κρατούσε

λίγο ακόμα, αυτή η γαλήνια

ατμόσφαιρα, καθότι πονούσε

η ψυχή, από νυχτιάς παλίρροια.



Οι Άγγελοι τον ήλιο υποδέχονταν,

το λαμπερό άστρο των ανθρώπων,

οι ακτίνες του που χάριζαν ζωή.



Καθώς τα πλήθη παρέρχονταν,

στης καθημερινότητας των…

Στης θάλασσας τα ύδατα σιωπηλά αργοπεθαίνω,

όταν τα μάτια σου τα δυο τα καφετί χαζεύω.

Η λυγερή η χαίτη σου κυμάτιζε στου ανέμου την πνοή,

μαύρα μαλλιά υπέροχα αστραφτερ’ ηδονή.

Περπάταγες ξυπόλητη στη καυτή την άμμο,

τα πέλματα βελούδινα καθώς απάταγαν επάνω.

 …

Ένα σπίτι στην άμμο χτίζεται,

μια μακρόχρονη αγάπη γκρεμίζεται,

ήταν αυτός ο απατηλός έρωτας,

μια οφθαλμαπάτη θανατηφόρα κρύα,

σε μπουντρούμια κλεισμένη οπτασία.



Συντρίμμια θρύψαλα κομμάτια,

έγινε η καρδιά από γινάτια

κ’ έφυγε η έρμαιη μακριά ,

στης μοίρας τα μονοπάτια,

κρυφοκοίταζαν μισάνοιχτα ματιά.



Οπτασία του ελέους δοσμένη,

μέσα σε νάρκη πεσμένη,

στα μάτια αυτά τα φθονερά,

που κυριαρχούσε η…

Δε βλέπω την στιγμή τώρα,

στα ματάκια σου τα καστανά,

της αγάπης να ‘ρθει η ώρα,

η καρδιά δεν άντεχε άλλο να πονά.



Του…

Όταν σε πρωτοσυνάντησα γεννήθηκε,

μέσα μου μετά από καιρό η ελπίδα,

γεμάτη με χρώματα η ζωή μου αναστήθηκε,

στέγνωσε με φιλιά την δυνατή καταιγίδα.



Τα πράγματα δυστυχώς δεν εξελίχθηκαν,

όπως σαν ονειροπόλος σε πλάνη ποθούσα,

η αισιοδοξία και το κουράγιο διαλύθηκαν,

μόνο θλίψη κι απόγνωση πλέον μετρούσα.



Τι κρίμα τόσα σχέδια που κάναμε πήγανε χαμένα,

πετάχτηκαν σαν βότσαλα στο γιαλό…