Κέρναγε η θάλασσα σιωπή

Μνήμες έστελνε τ’ αγέρι

Στα σπλάχνα σου ένα μεσημέρι

Με ‘κλεινες σε στάση εμβρυακή



Μανιασμένα κύματα βαθειά

Στον αχνό ένα μικρό κατάρτι

Να παλεύει τώρα με τον μπάτη

Μα κοντά του σύννεφα βαριά



Μ’ έλουζε το πρόσωπο η βροχή

Γέμιζε ρυτίδες το κορμί

Στο μουράγιο κεινο το καράβι

Μοιάζει να μην έχει επιστροφή



Ρόδα τρυφερά στείλε μου αυγή

Να σου πλέξω αέρινο στεφάνι

Σαν τ’ απρίλη τ’ ομορφο… Συνέχεια

Κλείνω τα μάτια να διώξω τη μορφή σου

Μα τώρα αυτή τον εαυτό μου κυβερνά

σημάδι κόκκινο φαντάζει το κορμί σου

σε μαύρο φόντο σαν εικόνα σινεμά



πες μου τα όνειρα που έκανα μαζί σου

πως καταντήσανε δυο άχρωμες σκιές

ποιες αποφάσεις παρασύρουν τη ζωή σου

σε αλητείες με κουβέντες δανεικές



μην ξανάπεις χωρίς καρδία ψεύτικα λόγια

μην με γεμίζεις σκάρτες τύψεις κι’ ενοχές

το ξέρεις πως χωρίς μυαλό στα ‘δωσα όλα

μην μου ζητάς λοιπόν να… Συνέχεια

Κλείνω τα μάτια μου , για να μη δω που φεύγεις

Κυλούν τα δάκρια , στο πρόσωπο βροχή

Δυο εξηγήσεις να μου δώσεις , αποφεύγεις

Και περπατώ σε τεντωμένο πια σκοινί



Σε μαύρο πέλαγο της λησμονιάς θα πέσω

Για τέτοια αγάπη πώς να μην πονέσω

Περνούν ατέλειωτες οι ώρες μου τα βράδια

Και το κορμί μου που ζητά δικά σου χάδια



Τρέμουν τα χέρια μου και η φωνή μου

Χίλια μαχαίρια να τρυπούν την ύπαρξή… Συνέχεια

Θα πλάσω κάποια μυθωδία μυστική

Να σαγηνέψει ένα κόσμο σαστισμένο

Σε μια νιρβάνα θα σαλέψει το κορμί

για να μην νιώθω ποσ΄ ακόμα θα υπομένω





Αχερουσίας λίμνης νιώθω ναυαγός

Σε ένα μπάρκο , ρυτίδες φορτωμένο

Κίρκη με πλάνεψε και πέρασ’ ο καιρός

Χωρίς ουσία σ’ ένα πλάνο μιλημένο





Σειρήνες άχαρες κι εγώ χωρίς κερί

Ακούω λάγνες ,σε πλοίο τσακισμένο

Βαρέθηκα να περιμένω την αυγή

Να φέξει σ’ ένα κατάρτι… Συνέχεια

Μαύρο πουκάμισο για σένα θα φορώ

Απόψε χάρισμα βουβό για την γιορτή σου

Με εξηγήσεις πες μου αλήθεια πως μπορώ

Να καταφέρω να αλλάξω την ψυχή σου



Θα σου χαρίσω μια νότα ντροπαλή

Να σε σκορπίσει σε ακούσματα αγγέλων

Κι όταν θα παίρνεις από μένα το φιλί

Πνοή θα νιώσεις σαν το θρόισμα ανέμων



Με ουτοπίες κτίζω κάστρα στη ζωή

Τα ντύνω όμορφα με χρώματα κι ασπίδες

Μα ένας δράκος με ανάσα φλογερή

Μου τα γκρεμίζει σαν δυο ξύλινες… Συνέχεια

Σάββατο βράδυ μοναχή

Γυρνάς στο σπίτι σαν τρελή

Τη μοναξιά σου πάλι κλαις

Σε κυνηγούν οι ενοχές

Μαζί σου έπαιζε αλλά

Τα πράγματα είναι απλά

Προσπέρασε τη λογική

Γιατί να ζεις θέλει ψυχή



Φόρα τα τακούνια σου

Και χόρεψε με πάθος

Είναι ο έρωτας

Το πιο μεγάλο λάθος

Ντύσου μες τα κόκκινα

Με όπλο το φιλί σου

Δαίμονες και άγγελοι

Παλεύουν στο κορμί σου



Σάββατο βράδυ να μην κλαις

Για όλα πάντα εσύ δεν… Συνέχεια

Ζωγραφίζω τη μορφή σου

Κι η βροχή έξω που πέφτει

Πάλι θα σε φέρει πίσω

Στου μυαλού μου τον καθρέφτη

Ξεδιπλώνω αναμνήσεις

Άλμπουμ με φωτογραφίες

Ξέρω πως δε θα γυρίσεις

Και μιλούν οι ευαισθησίες



Ατίθασες μικρές ευαισθησίες μου

Ισόβια το νου μου κυβερνάτε

Αν ειν’ όλες αυτές οι αμαρτίες μου

Αξίζει το σταυρό που κουβαλάτε

Αλύγιστες σαν σίδερο φοβίες μου

Σαν ερινύες χρόνια… Συνέχεια

Σου ‘παν πως δεν έχεις στα όνειρα δικαίωμα,

πως είσαι ένα παιδί χωρίς απτό στερέωμα.

και ένιωσαν ότι ήσουν μέγα πρόβλημα γι’ αυτούς

υπόδικος στον καιάδα με μελλοθάνατους τροφούς....



Πίσω από τα μαύρα σου γυαλιά έμαθες μια μια πικρία

ότι η ζωή σου θ` άρχιζε στης νύχτας την πορεία .

Τότε που το αέναο τρέμουλο των ματιών σου

ταίριαζε με το βουβό λυγμό , στην άκρη των χειλιών σου .



Οι άνθρωποι που ήταν κοντά έκτισαν ένα τείχος

πριγκίπισσα… Συνέχεια

Όποιον κι αν ζήτησα θεό

Τον κόσμο μου δεν γνώρισε

Όλοι με κάναν να πονώ

Κι η μοίρα μου κοιμάται



Κι αν ζήτησα τον ουρανό

Την πίκρα μου δεν χώρεσε

Έστειλε δάκρυα φωτιάς

Για μένα που λυπάται



Στα χείλη μου λυγίζει η φωνή

Και η οργή απ την ψυχή ξεσπάει

Νοστάλγησα μια ήρεμη ζωή

Και τώρα πια κανείς κανείς δεν με κρατάει



Η φαντασία ζωηρή

Το όνειρο ζητάει

Με συνεπαίρνει η χαρά

Σαν της ζωής το νήμα

Όταν… Συνέχεια

Λυπάμαι που με ξέρεις τόσο λίγο

Που δεν σε άφησα ν ’αγγίξεις τις πληγές

Γραφτό μας ίσως ήτανε να φύγω

Και μην αφήσεις να σε πνίξουν ενοχές



Συγγνώμη που δεν τόλμησα να ριξω

Τα τόσα πάθη μου σε λίμνες σκοτεινές

Στησαν παγίδες και δεν λέω να ξεφύγω

Μάγισσες νύχτες σε συνήθειες κακές



Σαν γέρικο σκαρί τώρα γυρίζω

Με αναμνήσεις ξεχασμένες απ΄ το χθες

Λιμάνια και στεριές πια δεν… Συνέχεια

Με αναμνήσεις μακρινές απ΄ την πατρίδα

Σε πλοίου κατάστρωμα νιώθω τ’ αγέρι

Σαν χάδι πατρικό που η θάλασσα γαλήνια

Μου στέλνει και στα σπλάχνα της με παίρνει .



Σε ακούω μες απ’ του σφυριού τον ήχο

Ρυθμικό κι αέναο να κτυπά το καλοκαίρι

Ριγεί η καρδία μου τώρα σε κάθε κτύπο

Στο καλαπόδι σου μοιάζει φυλακισμένη



Σε οσμίζομαι στην μυρωδιά απ’ την κόλλα

σαν ύπουλο ναρκωτικό αργά με… Συνέχεια

Μόνος απομεσήμερο , κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι

Της νιότης σου το λίκνισμα , μαχαίρι που πληγώνει

Τα χρώματα του δειλινού , ραίνουν το πρόσωπό σου

Σαν χέρι ινδικού θεού , με φέρνεις στο βωμό σου



Θα γίνω σαν αερικό , να ‘ρθω στην κάμαρά σου

Στον κόσμο σου παραίσθηση , αχτίδα στα όνειρά σου

Ν’ αγγίξω απαλές χορδές ,με μαγικό δοξάρι

Και να με νιώσεις στο κορμί , σαν σκίρτημα , σα χάδι



Και θα σε πάρω μακριά ,σε λαμπερό λιβάδι

Των πόθων σου τ’… Συνέχεια

Ζωή χαμένη χρόνια από στάχτη

στιγμές χαμένες στο κενό

μορφές που τρέμουν μέσα στη θλίψη

εγώ πότε θα φύγω από δω



Κενά από μνήμη θολές εικόνες

αναμνήσεις να πέφτουν στο γκρεμό

στενά σοκάκια υγροί κοχλίες

ακροβατώ δεν μπορώ να κρατηθώ



Ψάχνω ένα χρώμα μια μελωδία

ένα καράβι σου μυστικό

για να με πάει σαν οπτασία

σ'ένα λιμάνι αλαργινό



Kραυγή υψώνω μέσα στη νύχτα

στείλε μου φως για να λουστώ

Σαν μια ηλιαχτίδα λίγη… Συνέχεια

Τα βράδια ονειρεύομαι την θάλασσα

Την άχνα των κυμάτων της αγγίζω

Κι ας λένε την ζωή μου πως την χάλασα

Παλεύω με το μαύρο και το γκρίζο



Οι μοίρες σου‘ταξαν ένα αστέρι φωτεινό

Το δρόμο σου να δείχνει το φεγγάρι

Μα χάθηκες σε κόσμο κρύο τώρα σκοτεινό

Γεννιέσαι και πεθαίνεις σ’ένα βράδυ



Κι είδα τα μάτια σου σε πύρινο κλοιό

Σαν τον σκορπιό να δίνεις την ψυχή σου

Κι είπαν της μοίρας μας πως ήτανε γραφτό

Μια καταιγίδα στάζει το φιλί… Συνέχεια