Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ

Μου πες αντίο μ’ ένα φιλί
μια παγωνιά ήσουν κι εσύ
που ράγισε τα χείλη
και μ άφησες χλωμή εκεί
να σπινθηρίζω μοναχή
σαν το κερί που σβήνει

Άλλα εγώ ονειρεύτηκα
κορμί απ’ το κορμί μου
μα στη ζωή όλα ψεύτικα
σαν ξέφτια απ την ψυχή μου

Ίσως πληγώθηκα πολύ
και τώρα σπάζω σαν γυαλί
μα δεν στο έχω δείξει
μες στο μυαλό μου μία φωνή
που με χαράζει σαν καρφί
‘’να μείνουμε δυο φίλοι’’

Μου πες αντίο μ’ ένα φιλί
μια παγωνιά ήσουν κι εσύ
που ράγισε τα χείλη
και μ άφησες χλωμή εκεί
να σπινθηρίζω μοναχή
σαν το κερί που σβήνει

Προβολές: 19

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 15 Ιούνιος 2010 στις 22:28: Πολυ ωραιο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 15 Ιούνιος 2010 στις 22:42: Όλα πολύ όμορφα!!!

καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 16 Ιούνιος 2010 στις 9:48: Όσο υπάρχει αυτή η φωνή οι φιλίες σου δε σβήνουν.

Σχόλιο από τον/την zaku στις 16 Ιούνιος 2010 στις 11:17: Δεν ειναι βιωματικη εμπειρια ...ευτυχως...ισως καποια εφηβικα ψηγματα εχει..για να ειμαι ακριβης αλλα ποτε δεν μου συνεβη..πραγματικα κατι παρομοιο.