Η Ζωή και ο Θάνατος …τα πανομοιότυπα δίδυμα της ίδιας μήτρας

Μια αδιάρρηκτη ενότητα που ορίζει τον άνθρωπο

Και μόνο αυτός να τη διαρρηγνύει με το νου του

Το νεκρό κορμί επιπλέει στη λευκή αφρώδη επιφάνεια

Ταλαντεύεται και  σέρνεται γοργά από το Σκίρων στη χρυσή ακτή

Ο περίγυρος τρομοκρατείται στη θέα του αψύχου

Η μοίρα εξιλεώνει τον τρόμο, το γραφτό γίνεται άλλοθι και η ειμαρμένη ανασύρεται  από το κελάρι των αχρήστων

Όσοι άγγιξαν το πορφυρό…

Δεν μπορεί να νομίσει κάποιος για την αγάπη, δεν μπορεί να θαρρεί γιατί αν το κάνει αυτό τότε απλά παράγει και προβάλει μια σκέψη, μια ιδέα. Η αγάπη όμως είναι πέρα από την σκέψη, δεν είναι ιδέα, είναι απόλυτη πνευματική κατάσταση, συνείδηση, είναι η πραγματική νοημοσύνη. Η αγάπη δεν μπορεί να είναι ούτε δίπλα σου, ούτε μακριά σου, βρίσκεται μέσα σου και όταν ανθεί είναι καθολική και ενοποιός   δύναμη όλων των εμψύχων και αψύχων πραγμάτων με τον άνθρωπο, η αγάπη αναδεικνύει το είναι τους.  Η…

Αληθινή επανάσταση σημαίνει η καταστροφή του ήδη γνωστού. Σημαίνει επαναστατώ απέναντι

στη γνώση και την εμπειρία, τα ήθη και τα έθιμα που διαμορφώνουν το μυαλό του

ανθρώπου. Αληθινός επαναστάτης είναι εκείνος που επαναστατεί σε ψυχολογικό

επίπεδο θέλοντας να αλλάξει και να υποδεχτεί το διαφορετικό προκειμένου να το

προβάλλει μετά στον εξωτερικό κόσμο. Η επανάσταση που επιζητεί να αλλάξει  τον εξωτερικό κόσμο, το οικονομικό, πολιτικό,κοινωνικό σύστημα είναι κατ’…

Η ζωή δεν έχει σκοπό. Ο άνθρωπος έχει σκοπό και ο σκοπός του τον απομακρύνει από τη ζωή και τον οδηγεί στη μηχανική ζωή. Ο σκοπός είναι απλά μια σκέψη του ανθρώπου , μια ιδέα που αφορά είτε συμβάντα του παρελθόντος είτε όσα θα ήθελε να συμβούν στο μέλλον. Το παρελθόν και το μέλλον, ωστόσο, που βιώνεται αποκλειστικά διαμέσου της σκέψης, δεν συνδέεται σε καμία περίπτωση με τη ζωή,  η οποία υπάρχει, βιώνεται, είναι στο όλον  της το  παρόν.

 Ο άνθρωπος που έχει σκοπό σκοπεύει και…

Ο  πολυμαθής άνθρωπος  έχασε τον εαυτό του και έγινε τελικά οι γνώσεις του. Ο  μόνος τρόπος  επαναφοράς είναι η γνωριμία με τον εαυτό του. Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι  η διαγραφή των γνώσεων.  Ένα μυαλό κενό είναι μυαλό με χωρητικότητα.

Σκέφτομαι άρα υπάρχω...(μέσα στον περιορισμό της σκέψης).
Η ύπαρξη, η ζωή βιώνεται στην ολότητά της όταν ο περιορισμός της σκέψης εκλείπει.

Τι ζητάει ο άνθρωπος απ’ τη ζωή;

Ζητάει την ίδια τη ζωή να ζήσει και τίποτα άλλο.

Να ζήσει την κάθε στιγμή σε χρόνο ενεστώτα με άχρονη διάρκεια.

Δεν υπάρχει ζωή όταν η σκέψη χάνεται στη δίνη του παρελθόντος  ή στο στρόβιλο του μέλλοντος.

Δεν υπάρχει ζωή όταν η σκέψη χαράσσει τα όρια της ίδιας της ζωής.

Λες ότι ζεις για τις αναμνήσεις, για όσα πέρασες και όσα θέλεις  νά ’ρθουν.

Λες ότι ζεις για τ’ όνειρο και τη μελλοντική του πραγμάτωση.

Στην…

Και πέρασαν χρόνια και καιροί.

Σε διάφορους τόπους ανασάναμε.

Χτίσαμε όνειρα φωτιάς κ’ ελπίδας.

Μέχρι που τα γκρέμισε όλα η στιγμή.

Τώρα γυρνάμε στα πρώτα πάλι.

 Έτσι λέγεται απ΄ όσους  κρατούν λογαριασμό.

Ώσπου άλλη μια ιδέα να κινήσει τα γρανάζια.

Ώσπου η σκέψη ν’ αναλάβει τη νέα περιπλάνηση.

Την καινούργια περιήγηση σε τόπους όμοιους κάτω από ένα μπλε ουρανό.

Δεν έχει σημασία η Ιθάκη.

Ούτε οι περισυλλογές στο δρόμο για…

Τέλος εποχής και η αρχή μιας νέας.

Και τελειωμό δεν έχει η διαπάλη.

Σαν τη διαρκή αναζήτηση του νου.

Ίδια με την ακατάπαυστη πολυλογία.

Άνευ ουσίας και σημασίας. Δίχως προορισμό.

Ο άνθρωπος υποκλίνεται στην αυθεντία.

Σε όλα τα κρίματα του ορθολογισμού.

Αυτοματισμοί παραμερίζουν τη φυσικότητα των πράξεων.

Και η εξειδίκευση παράγει μονόφθαλμους.  

Το ψεύδος γίνεται φάρος των καραβοκύρηδων.

Και οι μούτσοι συγκαταβατικοί…

Σε ποια κουπαστή επάνω ν’ ακουμπήσω;

Σε ποιο γαλαξία ν’ ατενίσω ένα όραμα μεγάλο;

Η Γη εάλω!

Και ο άνθρωπος γίνηκε φόβος.

Και ο άνθρωπος γίνηκε πόνος αβάστακτος και σκέψη.

Πού πήγε η αγάπη η σκέτη; 

Απόψε γιορτάζει η βροχή.

Και οι στάλες τραβούν τη προσοχή.

Σαν φολίδες που σκάνε μία μία.

Διώχνουν το ψύχος

κρατούν μακριά την αϋπνία.

Του κορμιού οι σπασμοί, το ρίγος,

δεν έχουν το κρύο για αιτία

έχουν μόνο για αρχή

έναν έρωτα πενία

και μια αιώνια ιαχή.

Τι να σκεφτεί κανείς;

Ποιες σκέψεις αχανείς

να κάνει ετούτη τη βραδιά;

Μια κλειδωμένη καρδιά

π’ αναζητεί μια χαραμάδα,

να ξεφύγει…

Το κενό μυαλό ξεχειλίζει η σιωπή.

Τη σιωπή ζητά η σκέψη, το αντίδοτό της.

Μια ανεμοδούρα της ψυχής η επίγνωση.

Ο ανεμοστρόβιλος του πνεύματος το ένστικτο.

Φαντάσου τον ενδότερο κόσμο απροκάλυπτο απ΄τον εξώτερο.

Δες τον άνθρωπο ως υψιπέτη της θεικής ιδέας.

Άκου τις θελκτικές φωνές της ειρήνης, της αγάπης.

Νιώσε τις αρετές της λύπης, της συμπόνοιας.

Ξέχνα τη γνώση, πάψε τη μνήμη,

ενώσου κι εσύ μ΄ανθρώπινα σμήνη.

Πουλιά, ζώα…

Από την εποχή του ανθρώπου των σπηλαίων μέχρι  τα τώρα κυρίαρχα στοιχεία των ανθρώπινων κοινωνιών είναι η ταραχή, η διαμάχη, το μίσος, οι ανταγωνισμοί κ.α. Σε επίπεδο κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό, οικογενειακό, οικονομικό μπορεί κανείς να εντοπίσει όλα τα παραπάνω στοιχεία αδιάλειπτα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Η εξέλιξη του ανθρώπου αποτελεί μια φράση παραπλανητική, μια φράση κενού περιεχομένου.  Μόνο όταν ο άνθρωπος μπορέσει να μετατρέψει την ταραχή σε ηρεμία, τη…

Τη στιγμή που αναζητείται η απάντηση σε ένα ερώτημα,
την ίδια στιγμή το ερώτημα αναβαθμίζεται σε πρόβλημα.
Μην θέτεις ερωτήματα, μην ψάχνεις για απαντήσεις,
μόνο αφουγκράσου τη σιωπή που δίνει όλες τις απαντήσεις
πριν ακόμα ανακύψουν ερωτήματα.

Δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι ο επιτιθέμενος και ποιος ο αμυνόμενος,

καθότι η άμυνα είναι ο ισότιμος εταίρος της επίθεσης σε ένα παιχνίδι πολέμου.

Όταν γεννιέται ένα παιδί

κάπου γεννιέται ένα αστέρι.

Όταν πεθαίνει  ένα παιδί

ήλιος που δύει το μεσημέρι.

Όταν γεννιέται ένα παιδί

μίσχος που ανθίζει σε λουλούδι.

Όταν πεθαίνει ένα παιδί

ένας θρήνος  γίνεται τραγούδι.

Όταν γεννιέται ένα παιδί

ψεύτικο  θαύμα τώρα  αλήθεια.

Όταν πεθαίνει ένα παιδί

όλα τ’ άλλα μοιάζουν παραμύθια.

Όταν γεννιέται ένα παιδί

ζωή γεμάτη απ΄…

Το νεκρό κορμί κείτεται στη θέα ζώντων.

Στη θέαση εκείνων που προδίδουν τη ζωή.

Στη θέα όσων σκιάζουν το φως.

Ξαπλωμένο σε στοίβες από κούτσουρα στο λόφο της ανδρείας.

Έτοιμο να παραδοθεί στη φωτιά της εξιλέωσης.

Σαν ένας οπλίτης που διακρίθηκε στη μάχη ενός έπους.

Το νεκρό κορμί απολύει τη φλόγα του πυρός με τη ζεστασιά

που κελεύει τη ζωντάνια.

Οσονούπω παραδίδεται στην πύρινη φλόγα της ανυπαρξίας.  

Θα πάψει να αισθάνεται το…

Μην αναζητάς τη πολυμάθεια

σ’ ογκώδεις τόμους παχυλούς.

Μη γυρεύεις την αυτάρκεια

σ’ άλλους τόπους μακρινούς.

Στρέψε το βλέμμα σου σε βάθος

στον οπωρώνα μιας πληγής

ψάξε την απάντηση με πάθος

στα  μέρη της ανθρώπινης ψυχής.

Βέβαιη  ανάμνηση είν’ η γνώση  

ταξίδι, από σώμα σε κορμί.

Μέγα πνεύμα σ’ ελεύθερη πτώση

δέσμιο σ’ ένα βιβλίο κλουβί.

Πρέπει να μιλήσουμε για την αγάπη.

Πρέπει να αναδείξουμε όσα στοιχεία τη συνθέτουν.

Μια τέτοια συζήτηση δεν είναι ουτοπική ούτε παίρνει τη μορφή φιλοσοφικής τοποθέτησης σε μια πρόσκαιρη και στιγμιαία πνευματική αναζήτηση.

Είναι παράγοντας εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να εδραιωθεί η δεκτικότητα του υποκειμένου στην αγάπη.

Είναι απόλυτο αίτημα και αδιαπραγμάτευτο ζήτημα όσων επιζητούν την αλλαγή της πορείας του ανθρώπου σε τούτο τον τόπο.   

Η εμμονή στην…

Όπου φωλιάζει ο φόβος η αγάπη διώκεται σιδηροδέσμια έχοντας για αντικαταστάτες της την πρόσκαιρη χαρά και ευχαρίστηση. Κανένας από τους δύο αντικαταστάτες  ,ωστόσο, δεν είναι αγάπη.

Όπου καλλιεργείται η διαμάχη και η ταραχή, η σύγκρουση και ο πόλεμος, η λύπη και τα άγχη η διανόηση ατροφεί, το μυαλό συρρικνώνεται και η σκέψη αναλαμβάνει τον τεμαχισμό της απρόσκοπτης γαλήνης.

Δεν υπάρχει δρόμος ούτε μονοπάτι.

Δεν υπάρχει συνταγή ούτε χρηστικές οδηγίες.

Η ελευθερία…