Μαντάτα  ακραία  έφτασαν

τούτες  εδώ τις μέρες

ενέχυρο να βάλουμε

μας ζήτησαν  τις  βέρες.

Εξήντα δις χρειάζεται…

Γύρω μου δρόμοι  άδειοι,  σκοτεινοί. 

Γεμάτοι  πόρτες  σκουριασμένες,

με αμπάρες.

Βρήκανε κάποιοι μια  πρόφαση  ζωή, 

κι’  έτσι  ανεύθυνα…

  Σε  γοητευτικές  χορογραφίες

πυροτεχνημάτων,    εξαργυρώσαμε

ονείρων  αποθέματα,

επαφιόμενοι  …ιλαρά 

 σε  ψευδαισθήσεις…  λαθρόχειρης …

Με κουράζει το λευκό

 ψάχνω τρόπο να τ’ αλλάξω,

να το κάνω θλιβερό

έστω, γκρίζο να το βάψω.

Να ταιριάζει ποιο πολύ…

Στο μαύρο το μανδύα σου

που όλα τα  σκεπάζεις  

πες  μου,  γιατί  είσ’  …αόρατος

και υπογραφή δε βάζεις?

Μήπως,  δεν είσαι φρόνιμος

κι’ όλοι σε ψιθυρίζουν…

 …

Μη  κλείνεις  τα μάτια σε όσα  συμβαίνουν,

το  τέλος μας  ήρθε μοιραία.

Τριγύρω …

Ήταν ρετσινιά στο επίθετο

που στο ρεύμα το αντίθετο

με έριξε  μια μέρα.

Ποιό μικρός παιδί , δεν γνώριζα…

Μη μιλάς για το χθες τώρα αν θες ,

μη μου λες ούτε και για αύριο

γιατί , το παρελθόν σου το χω πει

μου είναι πλήρως γι’ πάντα αδιάφορο,

και το αύριο αν τυχόν και ρθεί

ίσως να μην αξίζει

ενώ τούτη η στιγμή, περνά,

φεύγει και δεν γυρίζει,

ενώ τούτη η στιγμή ξανά

φεύγει και δεν…

Πάλι και σήμερα,

ψυχοπλακώθηκα…

Ορκίσου! Στα βατόμουρα…

Ο αρραβώνας φίλε μου

που, λένε η μνηστεία

είναι, να ρίχνεις ντουφεκιές…

Δέκα εννέα και μισό…

Εγώ δεν είμαι ποιητής!…

Στις παρυφές του σύμπαντος…

Της Βοημίας κρύσταλλο αν ήσουν ατυχώς,…

Πάνω στο τοίχο, άτυχος, ο στίχος που εγράφη!…