Ο Γίγαντας



Από τα χρόνια τα παλιά

με Κράτος με τη Βία

και Φήμη την αγία

κρατούν το μέγα Γίγαντα

στο βράχο καρφωμένο ˙

με άγριους γυπαετούς

βρικόλακες αχόρταγοι

σκίζοντας το συκώτι του

το αίμα του ρουφάνε ˙

μα να τον θάψουν δε μπορούν ˙

γνωρίζουνε τη δύναμη

που κρύβει η ύπαρξή του.



Όμως  «έσεται ώρα και νυν εστίν»

τις αλυσίδες σπάζοντας 

εν πλήρει συνειδήσει να σηκωθεί

ο γίγας τρομερός

και με ένα φύσημα…

Μπήκε ο χειμώνας

 (στο ρυθμό παλιού ρεμπέτικου)





Μπήκε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα ‘χει χάσει

γιατί πετρέλαιο δεν έχει ν’ αγοράσει

κι απ’ το κρύο κίνδυνος να ξεπαγιάσει.



Κι ενώ δεν έχει…

Σαν βρικόλακες

Ο φόβος και η άγνοια με λίγη τεμπελιά
γεννούνε τέρατα φρικτά
όταν διασταυρωθούνε
που βγαίνουν σαν βρικόλακες
μεσ’ το βαθύ σκοτάδι
να πιούνε αίμα ανθρώπινο
να ζωντανέψουν πάλι ˙
και κάποιοι τα θωπεύουνε
να τους υπηρετούνε
μα όπως οι βρικόλακες
κι αυτά
δεν έχουν μπέσα.

Η πηγή και δράκος



Μια φορά κι έναν καιρό

σ’ ένα  παραδείσιο μέρος

βαθύσκιωτο και δροσερό

υπήρχε όμορφη πηγή

που ‘δινε γάργαρο νερό.

Πηγαίνανε  οι κοπελιές

από τα γύρω τα χωριά

με γέλια και τραγούδια

για να γεμίσουν τα σταμνιά

κι νέοι τις πειράζανε ˙

όλα  μοιάζανε  όμορφα

και ειδυλλιακά .



Όμως  ένα ωραίο πρωινό

δράκος κακός την έφραξε

τη δροσερή πηγή

και για να πάρουνε  λίγο νερό

ζητούσε  καθημερινά

θυσία…