Τα δάκρυα της ζωής



Μέσα στην ατέλειωτη πορεία

του χρόνου..

Χύνονται λίμνες δακρύων

που ξεπλένουν κρίματα..

Δάκρυα χαράς και λύπης αλλά

και μίσους και αγάπης....



Μέσα στο φως του ήλιου,

στέκεσαι και με κοιτάς...

Ξαπλωμένη όπως είμαι...

Νοιώθοντας τη ζωή μου να σβήνει..

Τα δάκρυα σου πέφτουν

στα βλέφαρα μου όπως ανοίγουν...



Μοιάζεις σαν άγαλμα που το έχει φθείρει

το πέρασμα του χρόνου..

Τα δάκρυα μας σμίγουν σαν…

Νύχτα …Μοναξιά…





Ξεσηκώνεται η νύχτα

στον ήχο από το κλάμα..

Ζαλίζεται από τα αναφιλητά..

Αφουγκράζεται κάθε δάκρυ

που κυλά…



Να ξαποστάσει δεν μπορεί..

Να κοιμηθεί δεν πρέπει..

Στέκεται μοναδική παρηγοριά

στης καρδιάς τη λύπη και τη θλίψη…





Αφήνει κάθε αναστεναγμό

μέσα της να μιλήσει..

Παίρνει ανάσα…. Προσπαθεί..

Ακόμα πιο βαθειά τον σπαραγμό

για πάντα να κρατήσει….





Βουβαίνεται και…