Καλεσμένος απ' τα ίδια μου τα λάθη

φρόντισα να μην κοιτάξω πια

στο παρελθόν.

Ήλπιζα πως τέλειωσαν οι βροχές μέσα μου,

αλλά δεν άντεξα τη θέρμη του ήλιου.

Σε μια γωνιά να σε θυμάμαι

κι εσύ να μη μιλάς με τη σκέψη μου.

Αλλάζουν οι καιροί, δε σε ρωτούν,

μόνο αλλάζουν ...

Πώς βρεθήκαμε όλοι εμείς σε τόση μοναξιά ;

Καλεσμένος μες στο ίδιο μου το σπίτι,

δεν αντέχω πια αυτόν τον καιρό.

Ψυχής ένεκεν

κόλλησα τα κομμάτια μου όπως όπως ...

τελικά μόνο με τις λέξεις κατάφερα να παίξω,

αλλά και πάλι δεν κατάλαβα αν κερδισμένος βγήκα

ή χαμένος .

Ήθελα να ξεχάσω,μα

δε με άφησα.

Κρατήθηκα όσο πιο δυνατά μπορούσα

από μια θύμηση πόνου .

Επίστρεψε  και φώναξέ με

μήπως και καταλάβω

πως πάντα θα πορευόμαστε μαζί.

Αν δε φύγει η ψυχή μου

ίσως φύγω εγώ ...