Μες στη φθινοπωρινή ανία,

λαχταρούσα την χαρά,

στης ζωής την τρικυμία,

κολυμπώ στην συμφορά.



Μια στιγμή ελπίδας,

πως…

Όταν με το καλό ξημέρωνε,

έφευγε ένα βάρος απ’ την καρδιά,

ο πρωινός αγέρας έδερνε,

των δέντρων τα κλαδιά.



Παρακαλούσα να κρατούσε

λίγο ακόμα, αυτή η γαλήνια

ατμόσφαιρα, καθότι πονούσε

η ψυχή, από νυχτιάς παλίρροια.



Οι Άγγελοι τον ήλιο υποδέχονταν,

το λαμπερό άστρο των ανθρώπων,

οι ακτίνες του που χάριζαν ζωή.



Καθώς τα πλήθη παρέρχονταν,

στης καθημερινότητας των…

Στης θάλασσας τα ύδατα σιωπηλά αργοπεθαίνω,

όταν τα μάτια σου τα δυο τα καφετί χαζεύω.

Η λυγερή η χαίτη σου κυμάτιζε στου ανέμου την πνοή,

μαύρα μαλλιά υπέροχα αστραφτερ’ ηδονή.

Περπάταγες ξυπόλητη στη καυτή την άμμο,

τα πέλματα βελούδινα καθώς απάταγαν επάνω.

 …

Ένα σπίτι στην άμμο χτίζεται,

μια μακρόχρονη αγάπη γκρεμίζεται,

ήταν αυτός ο απατηλός έρωτας,

μια οφθαλμαπάτη θανατηφόρα κρύα,

σε μπουντρούμια κλεισμένη οπτασία.



Συντρίμμια θρύψαλα κομμάτια,

έγινε η καρδιά από γινάτια

κ’ έφυγε η έρμαιη μακριά ,

στης μοίρας τα μονοπάτια,

κρυφοκοίταζαν μισάνοιχτα ματιά.



Οπτασία του ελέους δοσμένη,

μέσα σε νάρκη πεσμένη,

στα μάτια αυτά τα φθονερά,

που κυριαρχούσε η…

Δε βλέπω την στιγμή τώρα,

στα ματάκια σου τα καστανά,

της αγάπης να ‘ρθει η ώρα,

η καρδιά δεν άντεχε άλλο να πονά.



Του…